กินลมกินแล้ง คือ

• (สำ) ก. ไม่ได้ประโยชน์อะไรเลย.

• กิน     ก. เคี้ยว เช่น กินหมาก, เคี้ยวกลืน เช่น กินข้าว, ดื่ม เช่น กินน้ำ, ทำให้ล่วงลำคอลงไปสู่กระเพาะ; โดยปริยายหมายความว่าเปลือง เช่น กินเงิน กินเวลา,
• กินลม     ก. ต้านลม, รับลม, เช่น ว่าวกินลม ใบเรือกินลม.
• ลม     ๑ น. ธาตุอย่างหนึ่งในธาตุทั้ง ๔ ของร่างกาย คือ ดิน น้ำ ไฟ ลม, ถ้าลมในร่างกายแปรปรวนไม่ปรกติจะทำให้เกิดอาการต่าง ๆ ได้ เช่น เป็นลม; ลมหายใจ เช่น
• มก     ( ถิ่น-ปักษ์ใต้ ) น. ปลากระบอก. ( ดู กระบอก ๒ ).
• แล     ๑ ก. ดู, มอง, เช่น สองตาก็ไม่อยากแล เหลียวซ้ายแลขวา, ทอดตาดูเพื่อให้รู้ให้เห็น, มักใช้เข้าคู่กับคำ ดู หรือ เห็น เป็น แลดู แลเห็น. ๒ ว.
• แล้     ว. สุดกำลังความสามารถ (ใช้แก่แขนหรือไหล่ที่กำลังหามหรือคอนเป็นต้น), มักใช้เข้าคู่กับคำ เต็ม เป็น เต็มแล้; แท้, จริง, ทีเดียว, ฉะนี้, เช่น
• แล้ง     น. หน้าน้ำแห้ง, ฤดูไม่มีฝน, ในคำว่า หน้าแล้ง ฤดูแล้ง. ก. ไม่มี เช่น แล้งน้ำใจ, มีน้อย เช่น แล้งน้ำ แล้งกวี. ว. ไม่มี, มีน้อย, เช่น ฝนแล้ง,
• เป็นลมเป็นแล้ง    ก. มีอาการวิงเวียนหน้ามืด บางคราวถึงกับหมดสติ.
• ต้นลมแล้ง    ราชพฤกษ์ คูน ลมแล้ง
• ชามกลมตื้นและเล็ก    ชามรองถ้วย
• กังหันลม    กังหัน ความชั่วร้ายที่สมมุติ เครื่องเฮลิคอปเตอร์
• ที่กันลม    ที่บังลม
• เสื้อคลุมกันลมและหิมะ    เสื้อกันหนาวที่มีส่วนที่เป็นหมวกคลุม
• ลมแล้ง    ดู ราชพฤกษ์.
• แล่นทวนลม    ก. แล่นเรือใบเฉียงไปเฉียงมาแบบสลับฟันปลาเพื่อให้ถึงจุดหมายซึ่งอยู่ทางด้านต้นลม, แล่นก้าว ก็ว่า.