กิโยตีน คือ

• น. เครื่องมือประหารชีวิตแบบหนึ่ง ประกอบด้วยใบมีดขนาดใหญ่ ด้านคมมีลักษณะเฉียง เลื่อนลงมาตามร่องเสาให้ตัดคอนักโทษ. (ฝ. guillotine).

• โย     ๑ ( ปาก ) ก. พูดแขวะ, พูดชวนวิวาท. ๒ ( โบ ) ว. เรียกทุเรียนที่มีเม็ดห่าง ๆ ว่า ทุเรียนโย. ( ปรัดเล ).
• โยต     น. เชือก, สายทาม. ( ป. โยตฺต; ส. โยกฺตฺร).
• ตี     ก. เอามือหรือไม้เป็นต้นฟาดหรือเข่นลงไป เช่น ตีเด็ก ตีดาบ, ตบเบา ๆ เช่น นอนตีพุง; บุให้เข้ารูป เช่น ตีขัน ตีบาตร; แผ่ให้แบน เช่น ตีทอง;
• ตีน     ๑ น. อวัยวะส่วนล่างสุดของคนหรือสัตว์ นับตั้งแต่ใต้ข้อเท้าลงไป สำหรับยืนหรือเดินเป็นต้น,
• กิโยติน    แท่นตัดคอนักโทษ
• เครื่องกิโยตีน    กิโยตีน
• ตัดศีรษะด้วยกิโยตีน    ตัดหัวด้วยกิโยตีน
• ตัดหัวด้วยกิโยตีน    ตัดศีรษะด้วยกิโยตีน
• นิยต    -ยด, -ยะตะ- (แบบ) ก. กำหนด เช่น พระพเนจรจรหล่ำ ได้หลายค่ำหลายวัน ถึงแดนอันจะนิยต. (ลอ). (แบบ) ว. เที่ยง, แท้, แน่. (ป., ส.); (การศึกษา) ตระหนักแน่, เป็นที่ยอมรับ, เชิงสร้างสรรค์, ทางบวก. (อ. positiv
• นิยต-    -ยด, -ยะตะ- (แบบ) ก. กำหนด เช่น พระพเนจรจรหล่ำ ได้หลายค่ำหลายวัน ถึงแดนอันจะนิยต. (ลอ). (แบบ) ว. เที่ยง, แท้, แน่. (ป., ส.); (การศึกษา) ตระหนักแน่, เป็นที่ยอมรับ, เชิงสร้างสรรค์, ทางบวก. (อ. positiv
• ทะเลาะต่อยตีกัน    ต่อสู้กัน มีเรื่องกัน
• โยคิน    (กลอน) น. โยคี. (ส. โยคินฺ; ป. โยคี).
• โยงขึ้น    รั้งขึ้น โจง
• โยธิน    น. นักรบ, ทหาร. (ส.).
• โยนขึ้น    ขว้างขึ้น ปาขึ้น