ขบกราม คือ

• ขบ

• ขบ     ๑ ก. เอาฟันเน้นเพื่อให้แตก เช่น ขบเมล็ดแตงโม, เอาฟันเน้นกัน เช่น ขบฟัน; กัด เช่น หมาใดตัวร้ายขบ บาทา. ( โลกนิติ );
• บก     น. ส่วนของผิวพื้นโลกที่ไม่ใช่ทะเลหรือแม่น้ำลำคลองเป็นต้น, ภาคพื้นดิน เช่น ทหารบก ทางบก, ที่ที่แห้ง, ที่ที่พ้นจากน้ำ, เช่น ขึ้นบก บนบก. ว. แห้ง,
• กร     ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
• กราม     กฺราม น. ฟันที่ใช้บดเคี้ยวอาหาร.
• รา     ๑ น. ไม้ที่กระหนาบอยู่ใต้ท้องพรึงรับพื้นเรือนเพื่อไม่ให้พื้นอ่อน อยู่ระหว่างรอด; ไม้จีมเสาที่ปากหลุมซึ่งยังไม่ได้กลบดินเพื่อกันไม่ให้โอนเอน
• ราม     ๑ ว. งาม เช่น นงราม; ปานกลาง, พอดีพองาม, เช่น มีพิหารอันราม มีพระพุทธรูปอันราม. ( จารึกสยาม ). ๒ น. ชื่อตัวเอกในเรื่องรามเกียรติ์.
• ขบกัด    v. ใช้ฟันกัด ตัวอย่างการใช้: ปากนกอีกาหนาเป็นสันแต่คอนข้างยาวคมเนื่องจากใช้ขบกัดหรือฉีกเนื้อสัตว์ต่างๆ กินเป็นอาหาร
• กราบกราน    v. เคารพนบนอบ ก้มหัวลง ชื่อพ้อง: หมอบกราบ
• หมอบกราบ    ก. หมอบแล้วน้อมศีรษะลงจดมือที่ประนมอยู่กับพื้น.
• ตึกราม    ตึก
• กรามช้าง    ๑ น. ตำราแพทย์แผนโบราณว่าเป็นโรคมะเร็งชนิดหนึ่งขึ้นที่แถวกราม มีอาการเป็นเนื้อร้ายงอกขึ้นที่ต่อมแถวก้านคาง ทำให้ขากรรไกรพองโตใหญ่ออกมา เรียกว่า มะเร็งกรามช้าง. ๒ น. ชื่อกล้วยชนิดหนึ่ง เรียกว่า กล้วย
• กรามพลู    กฺรามพฺลู (โบ) น. กานพลู เช่น แห้วหมูพิชกรามพลูก็มี. (ม. คำหลวง มหาพน). (เทียบ ทมิฬ กฺรามปู).
• กรามล่าง    กระดูกขากรรไกรล่าง
• ตะกราม    -กฺราม น. ชื่อนกกระสาชนิด Leptoptilos dubius ในวงศ์ Ciconiidae เป็นนกกระสาที่ใหญ่ที่สุด ตัวสีเทา หัวสีแดงส้ม ตลอดหัวและลำคอไม่มีขน ปากใหญ่แข็งแรงปลายแหลมตรง ขายาว มีถุงลมสีส้มห้อยอยู่ด้านหน้าของลำคอ
• ฟันกราม    n. ฟันซี่ในที่ใช้บดเคี้ยวอาหาร ตัวอย่างการใช้: เด็กยังไม่มีฟันกรามสำหรับเคี้ยวอาหารให้ละเอียดได้ clf.: ซี่

• เฮ้ หุบปาก แล้วก็ขบกรามให้แน่น
• เขาจะขบกรามแน่น พูดตะกุกตะกัก