ขมึงทึง คือ

• ขะหฺมึงทึง
  ว. ลักษณะหน้าตาที่บูดบึ้ง ไม่ยิ้มแย้ม, หน้าตาน่ากลัว, ถมึงทึง ก็ว่า.

• ขม     ๑ ว. รสอย่างหนึ่งอย่างรสสะเดาหรือบอระเพ็ด. ๒ น. (๑) ชื่อไม้ล้มลุกในสกุล Amaranthus วงศ์ Amaranthaceae มีหลายชนิด เช่น ผักขมหนาม ( A.
• ขมึง     ขะหฺมึง ก. ขึงตา.
• มึง     ส. คำใช้แทนผู้ที่เราพูดด้วย, มักถือกันว่าไม่สุภาพหรือหยาบคาย, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๒.
• หน้าขมึงทึง    น. หน้าตาที่บูดบึ้งไม่ยิ้มแย้ม, หน้าตาน่ากลัว.
• ขมัง    ๑ ขะหฺมัง น. พรานธนู. (ข. ขฺมาน่). ๒ ขะหฺมัง (โบ) ว. แรง, แข็งขัน, เช่น สองอาจแข็งขมังขึ้น แบ่งให้กันเสมอ. (กำสรวล).
• ขมิ้นลิง    ดู กระดูกอึ่ง.
• เขม็ง    ขะเหฺม็ง ว. ตึงเครียด; แน่น, แข็ง; อย่างแน่วแน่ เช่น จ้องเขม็ง. ก. ทำให้ตึง เช่น เขม็งเกลียว.
• สิ่งที่ขมขื่น    ประสบการณ์ที่ขื่นขม
• สิ่งที่เขมือบ    สิ่งที่กลืนกิน
• ซึ่งทําให้ขมขื่น    ซึ่งทําให้กลัดกลุ้ม
• ขมุ    ขะหฺมุ น. ชื่อชนชาวเขาเผ่าหนึ่งในตระกูลมอญ-เขมร.
• จ้องเขม็ง    v. จ้องมองอย่างแน่วแน่เป็นจุดเดียวไม่วางตา , ชื่อพ้อง: ถมึงทึง, ถลึงตา, ขึงตา ตัวอย่างการใช้: เขาจะต้องจ้องเขม็งไปยังดวงตาของคู่ต่อสู้อยู่ตลอดเวลา
• ซึ่งจ้องเขม็ง    ชัด ๆ บาดตา สว่างไสว สุกสกาว เจิดจ้า แสงวาววับ โชติช่วง
• มองเขม็ง    จ้อง เขม้น เพ่ง
• ไขมันสันหลัง    ไขมันหมู