ขมุกขมัว คือ

• ขะหฺมุกขะหฺมัว
  ว. มืด ๆ มัว ๆ, โพล้เพล้, จวนค่ำ, จวนมืด, โดยปริยายใช้หมายถึงสีมัว ๆ, ไม่ผ่องใส, เช่น ครั้นจะทำขมุกขมัวมอมแมม ชายเห็นจะเยื้อนแย้มบริภาษให้บาดจิต. (ม. ร่ายยาว ทานกัณฑ์).

• ขม     ๑ ว. รสอย่างหนึ่งอย่างรสสะเดาหรือบอระเพ็ด. ๒ น. (๑) ชื่อไม้ล้มลุกในสกุล Amaranthus วงศ์ Amaranthaceae มีหลายชนิด เช่น ผักขมหนาม ( A.
• ขมุ     ขะหฺมุ น. ชื่อชนชาวเขาเผ่าหนึ่งในตระกูลมอญ-เขมร.
• มุ     ก. ตั้งใจเอาจริงเอาจัง เช่น มุดูหนังสือ มุสู้ มุจะเอาชนะให้ได้, มักใช้เข้าคู่กับคำ มานะ เป็น มุมานะ เช่น เขามุมานะทำงาน.
• มุก     น. ชื่อหอยทะเลกาบคู่ในสกุล Pinctada วงศ์ Pteriidae อาศัยอยู่ตามแนวปะการัง ให้ไข่มุกและมุกซีก เปลือกใช้ทำเป็นเครื่องประดับได้.
• มัว     ว. ไม่แจ่ม เช่น พระจันทร์มัว, ไม่กระจ่าง เช่น ข้อความมัว, ฝ้า เช่น กระจกมัว, ฟาง เช่น นัยน์ตามัว, ขมุกขมัว เช่น มืดมัว, ไม่มืดไม่สว่าง เช่น แสงมัว
• ความขมุกขมัว    ความพร่ามัว ความไม่ชัดเจน ความมัว ความมืดมัว
• นกขมิ้น    นกสีฉูดฉาดในตระกูล oriolidae
• ปากขม    ว. อาการที่รู้สึกขมในปากเมื่อเวลาเป็นไข้.
• ผักขม    n. พรรณไม้ล้มลุกชนิดหนึ่ง ตัวอย่างการใช้: วิตามินบีพบมากในผักขมและผักใบเขียวอื่นๆ clf.: ต้น
• รุกขมูล    น. โคนต้นไม้, เรียกพระที่ถือธุดงค์อยู่โคนไม้ว่า พระรุกขมูล.
• แขม่ว    ขะแหฺม่ว ก. ผ่อนลมหายใจให้ท้องยุบลง, บังคับกล้ามเนื้อท้องให้ท้องยุบลง, กระแหม่ว ก็ว่า.
• ขมวดคิ้ว    นิ่วหน้า มืดฟ้า อากาศทำท่าจะมีฝน ย่นคิ้ว ย่นหน้าผาก ทําหน้าบูดบึ้ง เลิกคิ้ว หน้าบึ้ง ทําหน้านิ่วคิ้วขมวด ทําหน้าบึ้ง
• ขะมุกขมอม    ซอมซ่อ ทรุดโทรม สกปรก
• ทำให้รู้สึกขม    ทำให้ขมขึ้น ทำให้เคืองแค้น
• รุกขมูลิกธุดงค์    -มูลิกะ- น. ธุดงค์อย่าง ๑ ใน ๑๓ อย่าง ที่ภิกษุจะต้องสมาทานว่าจะอยู่โคนต้นไม้เป็นประจำ. (ป. รุกฺขมูลิกธูตงฺค).

• แต่แก้ปัญหาด้วยสติสมบูรณ์ จะดีกว่าสติขมุกขมัว
• ต้นไม้ขุดโค่น สายน้ำขุ่นคล้ำ ท้องฟ้าขมุกขมัวด้วยฝุ่นควันเถ้าถ่าน
• อากาศก็แย่ ท้องฟ้าก็ขมุกขมัว
• ขมุกขมัวของเรามาจากอิหร่าน
• ความปลอดภัยใต้ภาพขมุกขมัว
• ถึงแม้สภาพอากาศจะขมุกขมัว แต่ฉันก็ยังได้รับประสบการณ์ที่ยอดเยี่ยมจากสวนฮับโปเอน
• ข้าแค่ถามหาสาวสักคนที่ยินดีและพร้อมใจ ที่จะก้าวเดินบนเส้นทางที่ขมุกขมัวกับข้าเท่านั้นเอง