ขยัก คือ

• ขะหฺยัก
  ก. กักหรือเก็บไว้บ้างไม่ปล่อยไปจนหมดหรือไม่ทำให้หมด.
  น. ตอน, พัก, เช่น ทำ ๒ ขยัก ๓ ขยัก.

• ขย     ขะยะ- ( แบบ ) น. ความสิ้นไป, ความเสื่อมไป, โดยมากใช้ในสมาส เช่น ขยธรรม อาสวักขยญาณ, ถ้าใช้โดด ๆ หรือเป็นคำท้ายสมาส เป็น ขัย เช่น อายุขัย. ( ป.
• ยัก     ๑ ก. อาการที่คิ้ว ไหล่ หรือก้น เป็นต้น ยกขึ้นยกลง, ทำให้คิ้ว ไหล่ หรือก้น เป็นต้น ยกขึ้นยกลง, เช่น ยักคิ้ว ยักไหล่ เดินก้นยักไปยักมา;
• ขยุกขยิก    ขะหฺยุกขะหฺยิก ก. ไม่อยู่นิ่ง ๆ ขยับไปขยับมา (ใช้ในอาการที่แสดงถึงความไม่เรียบร้อย) เช่น นั่งขยุกขยิก, โดยปริยายหมายถึงลักษณะที่เขียนไม่เรียบร้อย อ่านยากหรืออ่านไม่ออก เช่น เขียนลายมือขยุกขยิก.
• ขยิก    ขะหฺยิก ว. เร็ว ๆ ถี่ ๆ เช่น เกาขยิก ๆ.
• ขยับปีก    กระพือปีก โบกขึ้นโบกลง ตีปีก โบกปีกขึ้นลง
• แขย็ก ๆ    ขะแหฺย็ก ว. อาการที่ปีนขยับขึ้นไปทีละน้อย ๆ ขึ้นไปได้ไม่สะดวก เช่น ปีนต้นไม้แขย็ก ๆ, อาการที่ขยับไปทีละน้อย ๆ เพราะไปไม่ถนัด เช่น ถีบจักรยานแขย็ก ๆ เดินแขย็ก ๆ.
• ลายขยุกขยิก    เส้นขยุกขยิก
• เส้นขยุกขยิก    ลายขยุกขยิก
• ขย-    ขะยะ- (แบบ) น. ความสิ้นไป, ความเสื่อมไป, โดยมากใช้ในสมาส เช่น ขยธรรม อาสวักขยญาณ, ถ้าใช้โดด ๆ หรือเป็นคำท้ายสมาส เป็น ขัย เช่น อายุขัย. (ป.).
• ขยี้    ขะยี่ ก. ใช้มือ เท้า หรือเล็บเป็นต้นบี้ซ้ำ ๆ ให้แหลกละเอียด เช่น ขยี้พิมเสน ขยี้ดิน, เอาวัตถุเช่นผ้าถูกับเนื้อของมันเองในการซักฟอก, เอาวัตถุเช่นกระดาษถูกับเนื้อของมันเองเพื่อให้นิ่ม, เอามือกดถูไปมา
• ขยักขย่อน    -ขะหฺย่อน ก. ทำ ๆ หยุด ๆ ไม่ให้เสร็จในรวดเดียว.
• ขยักขย้อน    -ขะย่อน ก. มีอาการพะอืดพะอมจวนจะอาเจียน.
• ขยี่ขยัน    ขะหฺยี่ขะหฺยัน ก. ขยันขันแข็ง เช่น เห็นก็จะขยี่ขยันเขยื้อน. (ม. ร่ายยาว ชูชก).
• ขยุกขยุย    ขะหฺยุกขะหฺยุย ว. ยุ่งเหยิงไม่เป็นระเบียบ.
• ขยุบขยิบ    ขะหฺยุบ, -ขะหฺยิบ ว. กระดุบ ๆ, เต้นดุบ ๆ อย่างเนื้อเต้น.

• มันช่างน่าขยักแขยงอะไรเช่นนี้
• สุนัขยักษ์และสุนัขพันธุ์ใหญ่
• คุณคือหมูที่น่าขยักแขยง
• โดยการคลิกที่คุณจะต้องรูปแบบตีนสุนัขยักษ์และเหยียบย่ำพยุหะของแมว พวกเขาดาษดื่
• นั่นมันน่าขยักแขยง