ขยุกขยิก คือ

• ขะหฺยุกขะหฺยิก
  ก. ไม่อยู่นิ่ง ๆ ขยับไปขยับมา (ใช้ในอาการที่แสดงถึงความไม่เรียบร้อย) เช่น นั่งขยุกขยิก, โดยปริยายหมายถึงลักษณะที่เขียนไม่เรียบร้อย อ่านยากหรืออ่านไม่ออก เช่น เขียนลายมือขยุกขยิก.

• ขย     ขะยะ- ( แบบ ) น. ความสิ้นไป, ความเสื่อมไป, โดยมากใช้ในสมาส เช่น ขยธรรม อาสวักขยญาณ, ถ้าใช้โดด ๆ หรือเป็นคำท้ายสมาส เป็น ขัย เช่น อายุขัย. ( ป.
• ยุ     ก. กล่าวชักชวน ส่งเสริม หนุน หรือเป็นใจให้ทำสิ่งใดสิ่งหนึ่ง (มักใช้ในทางที่ไม่สมควร) เช่น ยุให้เขาทะเลาะกัน ยุให้โกรธ ยุให้กำเริบ.
• ยุก     ชุด ปริมาณวัตถุที่ทำแต่ละครั้ง
• ขยิก     ขะหฺยิก ว. เร็ว ๆ ถี่ ๆ เช่น เกาขยิก ๆ.
• ยิก     ว. อาการที่ทำติดต่อกันถี่ ๆ บ่อย ๆ เช่น ท้ายิกเลย เกาหัวยิก ๆ ชวนยิก ๆ, ขยิก ก็ใช้.
• ลายขยุกขยิก    เส้นขยุกขยิก
• เส้นขยุกขยิก    ลายขยุกขยิก
• ขยักขย่อน    -ขะหฺย่อน ก. ทำ ๆ หยุด ๆ ไม่ให้เสร็จในรวดเดียว.
• ขยักขย้อน    -ขะย่อน ก. มีอาการพะอืดพะอมจวนจะอาเจียน.
• ขยุกขยุย    ขะหฺยุกขะหฺยุย ว. ยุ่งเหยิงไม่เป็นระเบียบ.
• ขยัก    ขะหฺยัก ก. กักหรือเก็บไว้บ้างไม่ปล่อยไปจนหมดหรือไม่ทำให้หมด. น. ตอน, พัก, เช่น ทำ ๒ ขยัก ๓ ขยัก.
• บุกขยี้    ตะลุย บุก รุกไล่
• ขย-    ขะยะ- (แบบ) น. ความสิ้นไป, ความเสื่อมไป, โดยมากใช้ในสมาส เช่น ขยธรรม อาสวักขยญาณ, ถ้าใช้โดด ๆ หรือเป็นคำท้ายสมาส เป็น ขัย เช่น อายุขัย. (ป.).
• ขยี้    ขะยี่ ก. ใช้มือ เท้า หรือเล็บเป็นต้นบี้ซ้ำ ๆ ให้แหลกละเอียด เช่น ขยี้พิมเสน ขยี้ดิน, เอาวัตถุเช่นผ้าถูกับเนื้อของมันเองในการซักฟอก, เอาวัตถุเช่นกระดาษถูกับเนื้อของมันเองเพื่อให้นิ่ม, เอามือกดถูไปมา
• ขยับปีก    กระพือปีก โบกขึ้นโบกลง ตีปีก โบกปีกขึ้นลง

• เส้นขยุกขยิกนี้เป็นหน้าต่างสู่จิตวิญญาณนะ กัส
• ที่ๆคุณคนที่ทิ้่งความรักไปวาดเส้นขยุกขยิกไง
• ตอนแรกที่ฉันไปเจอมัน ฉันคิดว่ามันเป็นแค่ เส้นขยุกขยิก
• ฉันกำลังสืบสวนและนายกำลังวิเคราะห์ เส้นขยุกขยิกของเขา
• วันนี้ฉันทำความสะอาดทั้งวัน คอฉันขยุกขยิก อยากกินจะแย่
• เส้นขยุกขยิก หนาเปรูลึก หยิก บริสุทธิ์ ต่อผมจากหญิงสาวมาก
• เที่ยวไปวาดขยุกขยิก ในผ้าเช็ดปาก
• เส้นขยุกขยิกหรือวาดคืออะไร ?
• ถ้ามันอยู่ที่บ้านของผม สุดท้ายคงกลายเป็นปึกกระดาษที่มีแต่เส้นขยุกขยิกอยู่ดีละครับ
• ดังนั้นไม่ต้องกังวลกับการขีดเส้นขยุกขยิกที่เหลืออยู่บนพื้นผิวเสมอรักษาห้องสุขาให้คุณ !