ขยี้ละเอียด คือ

• บด
  บี้

• ขย     ขะยะ- ( แบบ ) น. ความสิ้นไป, ความเสื่อมไป, โดยมากใช้ในสมาส เช่น ขยธรรม อาสวักขยญาณ, ถ้าใช้โดด ๆ หรือเป็นคำท้ายสมาส เป็น ขัย เช่น อายุขัย. ( ป.
• ขยี้     ขะยี่ ก. ใช้มือ เท้า หรือเล็บเป็นต้นบี้ซ้ำ ๆ ให้แหลกละเอียด เช่น ขยี้พิมเสน ขยี้ดิน, เอาวัตถุเช่นผ้าถูกับเนื้อของมันเองในการซักฟอก,
• ยี     ก. ขยี้ เช่น ยีลูกตาล, ขยี้ให้ฟู เช่น ยีแป้งขนมขี้หนู, ทำให้ฟู เช่น ยีผม, ละเลง เช่น ตักอาหารมามาก ๆ กินไม่หมดจะเอายีหัว.
• ยี้     อ. คำที่เปล่งออกมาแสดงอาการรังเกียจสิ่งใดสิ่งหนึ่งเป็นต้น เช่น ยี้! เสื้อสกปรกอย่างนี้ยังจะเอามาให้อีก, อี๊ ก็ว่า.
• ละ     ๑ ก. อาการที่แยกตัวให้พ้นจากสิ่งใดสิ่งหนึ่งซึ่งเกี่ยวข้องอยู่ เช่น ละถิ่น ละบ้าน ละสมณเพศ; ทิ้งไว้, ปล่อยไว้, เช่น ละไว้ในฐานที่เข้าใจ ละพยศ;
• ละเอียด     ว. ไม่หยาบ เช่น บดยาให้ละเอียด ทรายละเอียด, เป็นเส้นเล็ก ๆ เช่น ผมเส้นละเอียด ยาฝอยเส้นละเอียด, เป็นผง, เป็นจุณ, เช่น แป้งผัดหน้าละเอียด,
• เอ     ๑ ว. หนึ่ง; เปลี่ยว, เดี่ยว, เช่น เอองค์. ( ตัดมาจาก เอก). ๒ อ. คำที่เปล่งออกมาแสดงความแปลกใจ สงสัย เป็นต้น.
• เอียด     ๑ ว. เล็ก. ๒ ว. เสียงดังเช่นนั้น.
• อี     ๑ น. คำประกอบคำอื่นบอกให้รู้ว่าเป็นเพศหญิงหรือสัตว์ตัวเมีย เช่น อีสาว อีเหมียว, คำประกอบหน้าชื่อผู้หญิงที่มีฐานะต่ำกว่า,
• ขยี้ให้ละเอียด    บดให้ละเอียด บด
• รู้ละเอียด    รู้ทะลุปรุโปร่ง รู้ทั่วถึง รู้ตื้นลึกหนาบาง
• ไม่ละเอียด    โดยประมาณ ไม่แน่นอน ไม่เที่ยง ไม่แม่นยำ ลามก หยาบ หยาบคาย เต็มไปด้วยความยากลําบาก
• ขนละเอียด    ขนอ่อน
• คนละเอียด    คนพิถีพิถัน คนเนี๊ยบ
• บดให้ละเอียด    บดให้เป็นผง adj ขยี้ให้ละเอียด