ของมัวเมา คือ
"ของมัวเมา" อังกฤษ
- ขอ ๑ น. ไม้หรือเหล็กที่งอ ๆ สำหรับชัก เกี่ยว แขวน หรือสับ, ตะขอ หรือ ตาขอ ก็เรียก. ๒ ก. พูดให้เขาให้สิ่งที่ต้องการ, วิงวอน. ๓ น.
- ของ น. สิ่งต่าง ๆ. บ. แห่ง (ใช้สำหรับนำหน้านามที่เป็นผู้ครอบครอง).
- อง น. คำนำหน้านามของบุคคลซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ของกษัตริย์ญวน เช่น องเชียงสือ องเชียงชุน,
- งม ก. ดำน้ำลงไปคลำหาของ, คลำหาของในน้ำ; โดยปริยายหมายความว่า งุ่มง่าม, ชักช้า, เช่น มัวไปงมอยู่ที่ไหน.
- มัว ว. ไม่แจ่ม เช่น พระจันทร์มัว, ไม่กระจ่าง เช่น ข้อความมัว, ฝ้า เช่น กระจกมัว, ฟาง เช่น นัยน์ตามัว, ขมุกขมัว เช่น มืดมัว, ไม่มืดไม่สว่าง เช่น แสงมัว
- มัวเมา ว. หลงละเลิง, เมามัว ก็ว่า.
- เม น. แม่. ( ข. ).
- เมา ก. อาการที่มึนจนลืมตัวขาดสติเพราะฤทธิ์เหล้าฤทธิ์ยาเป็นต้น เช่น เมาเหล้า เมากัญชา, มีอาการวิงเวียนคลื่นเหียนอาเจียนเพราะโดยสารเรือ รถ เครื่องบิน
- มา ๑ น. พระจันทร์. ( ป. ; ส. มาสฺ). ๒ ก. เคลื่อนออกจากที่เข้าหาตัวผู้พูด เช่น มานี่ มาหาฉันหน่อย, ตรงกันข้ามกับ ไป. ว.
- ของมึนเมา n. สิ่งที่กินแล้วทำให้เกิดอาการมึนเมา ซึ่งส่วนใหญ่มีแอลกอฮอล์ผสมอยู่ เช่น เหล้า , ตัวอย่างการใช้: เขาให้สัตยาธิษฐานว่าเขาจะไม่เสพของมึนเมาต่อไป
- สิ่งมัวเมา ของมัวเมา สิ่งมอมเมา
- เกี่ยวกับของมึนเมา ซึ่งทำให้มึนเมา
- ของเมา ของมึนเมา น้ําเมา มัชชะ
- การละเว้นของมึนเมา การกระทำที่พอประมาณ
- ซึ่งดื่มสุราของมึนเมาเป็นนิจ ที่หลงระเริง ไม่บังคับตัวเอง ไม่ยับยั้งชั่งใจ
มือถือ