สิ่งมัวเมา คือ

• ของมัวเมา
  สิ่งมอมเมา

• สิ     คำประกอบท้ายคำอื่นเพื่อเสริมข้อความให้เด่น ให้ชัด หรือให้สละสลวย เป็นต้น, โดยมากใช้กับกริยาเป็นเชิงบังคับ เชิงชวน หรือรับคำ เป็นต้น เช่น ไปสิ มาสิ,
• สิ่ง     น. ของต่าง ๆ โดยไม่จำกัดว่ามีชีวิตหรือไม่มีชีวิต เช่น คน สัตว์ และพืช เป็นสิ่งมีชีวิต ก้อนหินเป็นสิ่งไม่มีชีวิต ทองคำเป็นสิ่งมีค่า; ภาวะ,
• งม     ก. ดำน้ำลงไปคลำหาของ, คลำหาของในน้ำ; โดยปริยายหมายความว่า งุ่มง่าม, ชักช้า, เช่น มัวไปงมอยู่ที่ไหน.
• มัว     ว. ไม่แจ่ม เช่น พระจันทร์มัว, ไม่กระจ่าง เช่น ข้อความมัว, ฝ้า เช่น กระจกมัว, ฟาง เช่น นัยน์ตามัว, ขมุกขมัว เช่น มืดมัว, ไม่มืดไม่สว่าง เช่น แสงมัว
• มัวเมา     ว. หลงละเลิง, เมามัว ก็ว่า.
• เม     น. แม่. ( ข. ).
• เมา     ก. อาการที่มึนจนลืมตัวขาดสติเพราะฤทธิ์เหล้าฤทธิ์ยาเป็นต้น เช่น เมาเหล้า เมากัญชา, มีอาการวิงเวียนคลื่นเหียนอาเจียนเพราะโดยสารเรือ รถ เครื่องบิน
• มา     ๑ น. พระจันทร์. ( ป. ; ส. มาสฺ). ๒ ก. เคลื่อนออกจากที่เข้าหาตัวผู้พูด เช่น มานี่ มาหาฉันหน่อย, ตรงกันข้ามกับ ไป. ว.
• ของมัวเมา    สิ่งมอมเมา สิ่งมัวเมา
• สิ่งมอมเมา    ของมัวเมา สิ่งมัวเมา
• อย่างมัวเมาในตัณหาราคะ    โดยมัวเมาในเรื่องทางเพศ โดยหมกมุ่นกับกามตัณหา
• ซึ่งมึนเมา    ซึ่งดื่มเหล้ามากเกินไป
• สูงมาก    สูงตระหง่าน มาก สูง ทะยาน สูงลิ่ว
• ความมัวเมา    ความหลงระเริง ความเมามัว ความหลงใหล ความคลั่งไคล้ ความหลง ความตื่นเต้นเกินไป
• สัตว์ตัวเมีย    ตัวเมีย เพศเมีย สัตว์เพศเมีย