ขะเน็ด คือ

• น. เขน็ด.

• เนกขะ    (แบบ) น. นิกขะ, ลิ่ม, แท่ง. (ป. นิกฺข; ส. นิกฺษ).
• ขะเย้อขะแหย่ง    เขย่ง เขย้อแขย่ง
• อีเหละเขะขะ    -เหฺละเขฺละขฺละ, -เหฺละ- ว. เกะกะ, เกลื่อนกลาด.
• ขะเย้อแขย่ง    -ขะแหฺย่ง ก. กระเย้อกระแหย่ง, เขียนเป็น เขย้อแขย่ง ก็มี.
• เขะขะ    ว. เกะกะ, กีดขวาง.
• นขะ    นะขะ- (แบบ) น. เล็บ, เล็บมือ, เล็บเท้า. (ป., ส.).
• มยูขะ    น. รัศมี. (ป., ส.).
• ลูขะ    (แบบ) ว. ปอน, เศร้าหมอง, เปื้อน. (ป.).
• สขะ    (แบบ) น. เพื่อน, สหาย. (ป., ส.).
• คะเน    ก. กะ, คำนวณเอาอย่างหยาบ ๆ, เช่น คะเนให้พอดี.
• ชะเนียง    (ถิ่น-จันทบุรี) น. ต้นเนียง. (ดู เนียง ๒).
• พะเนิน    น. ค้อนขนาดใหญ่สำหรับตีเหล็กหรือทุบหิน เป็นต้น; ของกองสุมกันขึ้นไปจนสูง, พะเนินเทินทึก ก็ว่า.
• พะเนียง    ๑ น. ดอกไม้ไฟชนิดหนึ่ง ทำด้วยกระบอกไม้ไผ่บรรจุดินดำ ใช้ตั้งจุดไฟให้ลุกเป็นช่องาม เรียกว่า ไฟพะเนียง. ๒ ดู เนียง ๒. ๓ pic058.jpg (พะเนียง) น. ชื่อหม้อน้ำชนิดหนึ่ง รูปอย่างหม้อคะนน.
• ระเนน    ว. อาการที่ล้มทับกัน, อาการที่เอนราบทับกัน.
• ระเนียด    น. รั้วที่ปักเสารายตลอดไป, เสาค่าย.