ขัค คือ

• ๑
  ขัก
  น. แรด เช่น พยัคฆขัคศฤงคาล. (สรรพสิทธิ์). (ป. ขคฺค; ส. ขฑฺค).
  ๒
  (แบบ) น. ขรรค์ เช่น สุรขัคอนันต์. (สมุทรโฆษ). (ป. ขคฺค; ส. ขฑฺค).

• ขี้คุก    ว. เคยต้องโทษจำคุกมาแล้ว.
• ขี้คุย    คุยโม้ ซึ่งยินดีปราโมทย์ เต้นแร้งเต้นกา ขี้โม้ โอ้อวด ขี้โอ่ ขี้อวด อวด เป้อเย้อ อวดโก้ คุยโว ขี้โว
• ขู่คําราม    คําราม เห่า
• ข้าง ๆ คู ๆ    ว. ออกนอกแนวนอกเรื่องอย่างไม่สมเหตุสมผล เช่น เถียงไปข้าง ๆ คู ๆ.
• ข้างๆ คูๆ    adv. ออกนอกแนวนอกเรื่องอย่างไม่สมเหตุสมผล ตัวอย่างการใช้: เขาก็ตอบไปข้างๆ คูๆ อย่างนั้นเอง จริงๆ แล้วไม่รู้เรื่องหรอก
• คีย์ข้อมูล    บันทึกข้อมูล ป้อนข้อมูล ใส่ข้อมูล
• ค่อยดีขึ้น    ว. เริ่มดีขึ้นเล็กน้อย.
• ขี้คุกขี้ตะราง    ขี้คุก
• ขุมแร่มีค่า    ขุมทรัพย์มหาศาล ขุมแร่ใหญ่ ทรัพย์สมบัติที่ปรากฎขึ้นอย่างกะทันหัน โชคลาภที่ยิ่งใหญ่
• ข้อความที่คัดลอก    การคั้น การสกัด สิ่งที่ดึงหรือถอนออก
• คู่ข้าวใหม่ปลามัน    คู่ใหม่ปลามัน
• ทำให้คุณภาพดีขึ้น    ทำให้ร่ำรวย เพิ่มความสำคัญ
• (ข.)    มาจากภาษาเขมร
• ขี่    ก. นั่งเอาขาคร่อม, โดยปริยายหมายถึงนั่งไปในยานพาหนะ.
• ขี้    ก. กิริยาที่ถ่ายกากอาหารออกทางทวารหนัก, ถ่ายอุจจาระ, ราชาศัพท์ว่า ลงพระบังคนหนัก. น. กากอาหารที่ร่างกายไม่ต้องการแล้วขับถ่ายออกทางทวารหนัก, อุจจาระ, สิ่งที่ร่างกายขับถ่ายออกมาเกรอะกรังอยู่ เช่น ขี้ไ

• เงียบไปเลย แม่ตัวดี เจ้ากล้าขัคพระราชโองการได้อย่างไร
• คุณพูดออกอากาศอยู่แน่ะ ขัค
• ยกเว้นว่าราสจับเขาไปขัคุก
• ขัค นายมาทำอะไรที่นี่ ?