ขี้คุย คือ

• คุยโม้
  ซึ่งยินดีปราโมทย์
  เต้นแร้งเต้นกา
  ขี้โม้
  โอ้อวด
  ขี้โอ่
  ขี้อวด
  อวด
  เป้อเย้อ
  อวดโก้
  คุยโว
  ขี้โว

• ขี้     ก. กิริยาที่ถ่ายกากอาหารออกทางทวารหนัก, ถ่ายอุจจาระ, ราชาศัพท์ว่า ลงพระบังคนหนัก. น. กากอาหารที่ร่างกายไม่ต้องการแล้วขับถ่ายออกทางทวารหนัก,
• คุ     ว. ไหม้ระอุอยู่ข้างในอย่างไฟที่ไหม้ขอนไม้ระอุอยู่ข้างใน. ( ปาก ) ก. ดุ เช่น ถูกคุ.
• คุย     ๑ ก. พูดจาสนทนากัน; ( ปาก ) ปรึกษาหารือ เช่น เรื่องนี้ขอคุยกันก่อนที่จะตัดสินใจ; พูดเป็นเชิงโอ้อวด เช่น เรื่องแค่นี้ทำเป็นคุย. ๒ น.
• คีย์ข้อมูล    บันทึกข้อมูล ป้อนข้อมูล ใส่ข้อมูล
• ขัค    ๑ ขัก น. แรด เช่น พยัคฆขัคศฤงคาล. (สรรพสิทธิ์). (ป. ขคฺค; ส. ขฑฺค). ๒ (แบบ) น. ขรรค์ เช่น สุรขัคอนันต์. (สมุทรโฆษ). (ป. ขคฺค; ส. ขฑฺค).
• ขัย    ไข น. ความสิ้นไป, เขตอายุของคนที่นิยมกันว่าสูงสุด เรียกว่า อายุขัย. (ป. ขย; ส. กฺษย).
• ขุย    น. ผงที่เกิดจากเนื้อของสิ่งใดสิ่งหนึ่ง ติดอยู่ที่เนื้อนั้นเอง หรือหลุดออกมากองอยู่เป็นกลุ่ม ๆ เช่น ผิวหนังเป็นขุย ขุยกระดาษ ขุยมด.
• ขี้ขุย    ดู ขี้ควาย.
• คีย์    1) n. แป้นอักษรบนเครื่องพิมพ์ดีดที่นิ้วกด ชื่อพ้อง: แป้นอักษร ตัวอย่างการใช้: พนักงานพิมพ์ดีดกดคีย์พลาดทำให้พิมพ์เอกสารผิดเป็นประจำ clf.: ตัว 2) v. ชื่อพ้อง: พิมพ์ ตัวอ
• คุ้ย    ก. ใช้มือ เท้า หรือสิ่งอื่นตะกุยขึ้นมา.
• ยุค    ๑ น. แอก. (ป., ส.). ๒ น. คู่, ทั้งสอง. (ป., ส.). ๓ น. คราว, สมัย, เช่น ยุคมืด ยุคหิน; กำหนดเวลาของโลก มี ๔ ยุค. (ดู จตุรยุค). (ป., ส.).
• คู่คุย    เพื่อนคุย คนที่คุยด้วย คู่สนทนา
• ขี้คุก    ว. เคยต้องโทษจำคุกมาแล้ว.
• ขัตติย    -ยะ- น. พระเจ้าแผ่นดิน. (ป.).
• ขัตติย-    -ยะ- น. พระเจ้าแผ่นดิน. (ป.).

• แต่จริงๆแล้ว เขามันก็แค่ ไอ้พวกขี้คุย คุณว่ามั้ย ?
• เผื่อว่าจะนายลืม เขาไม่ได้เป็นคนขี้คุยอะไรนัก
• ไอ้ขี้คุยอย่างแกน่ะ ทำไมไม่ไปตามก้นผู้หญิงแทนล่ะเอ๊ ?
• แต่ว่า ฉันเกลียดนิสัยขี้คุยของเขาน่ะสิ
• เข้าขี้คุย เหมือนหนังเรื่องแรกของเค้า แล้วก็หนังเรื่องล่าสุดนี
• ที่นิสัยขี้คุยขี้โก้ถือเป็นข้อดี
• เข้ามา ข้าจะสั่งสอนเจ้า ไอ้ขี้คุย
• หัวแบนของฉันไม่ใช่แค่ขี้คุยนะ
• มีใครเคยบอกนายไหม ว่านายมันขี้คุย อย่าเพิ่งขยับครับ เจ้าหน้าที่ฟรานซิส
• มันก็ไอ้ขี้คุยแท้ๆนี่เอง !