ขัตติยมานะ คือ

• น. การถือตัวว่าเป็นกษัตริย์หรือเชื้อสายกษัตริย์.

• ขัตติย     -ยะ- น. พระเจ้าแผ่นดิน. ( ป. ).
• ตติย     ตะติยะ- ว. ที่ ๓, คำรบ ๓, มักใช้ประกอบหน้าคำอื่น เช่น ตติยวาร. ( ป. ).
• ติ     ก. ชี้ข้อบกพร่อง.
• ยม     ๑ ก. ร้องไห้. ( ข. ). ๒ ยม, ยมมะ- น. เทพเจ้าผู้เป็นใหญ่ประจำโลกของคนตาย; ชื่อดาวเคราะห์ดวงที่ ๙ ในระบบสุริยะ มองไม่เห็นด้วยตาเปล่า
• มา     ๑ น. พระจันทร์. ( ป. ; ส. มาสฺ). ๒ ก. เคลื่อนออกจากที่เข้าหาตัวผู้พูด เช่น มานี่ มาหาฉันหน่อย, ตรงกันข้ามกับ ไป. ว.
• มาน     ๑ น. ชื่อโรคจำพวกหนึ่ง เกิดได้หลายสาเหตุ เช่น มีถุงน้ำเกิดที่เยื่อบุช่องท้อง การอุดกั้นหลอดเลือดดำหรือทางเดินของน้ำเหลือง ตับแข็ง ลิ้นหัวใจพิการ
• มานะ     ๑ น. การวัด, การนับ, อัตราวัด. ( ป. , ส. มาน). ๒ น. ความพยายาม, ความตั้งใจจริง, ความพากเพียร, เช่น มีมานะอดทน มีมานะในการทำงาน;
• นะ     ๑ ว. คำประกอบท้ายคำอื่น บอกความเป็นเชิงอ้อนวอน บังคับตกลง หรือเน้นให้หนักแน่น เป็นต้น เช่น อยู่นะ ไปละนะ. ๒ น.
• ชาติขัตติยมานะ    ขัตติยมานะ
• อัตตานิยม    n. การถือเอาคุณค่าของตัวเองหรือหยิ่งในความเป็นตัวเอง ตัวอย่างการใช้: พวกอาจารย์เก่งๆ ส่วนใหญ่ถือเอาอัตตานิยมเป็นใหญ่
• มุมานะ    v. มุ่งตั้งหน้าตั้งตาทำอย่างเอาจริงเอาจัง , , ชื่อพ้อง: อุตสาหะ, เพียรพยายาม, พยายาม, บากบั่น, หมั่นเพียร, มานะ, ขวนขวาย ตัวอย่างการใช้: เขามุมานะที่จะทำงานวิจัยชิ้นนี้ให้เสร็จภายในปลาย
• อติมานะ    น. ความเย่อหยิ่ง, ความจองหอง. (ป.).
• อภิมานะ    น. ความเย่อหยิ่ง, ความถือตัว. (ป., ส.).
• อัสมิมานะ    อัดสะ- (แบบ) น. มานะว่าเป็นเรา, การถือเขาถือเรา. (ป.).
• ความมานะ    ความบากบั่น ความพยายาม ความอุตสาหะ ความพากเพียร ความมุ่งมั่น ความวิริยะ ความหมั่นเพียร ความเพียร