ขัตติย คือ

• -ยะ-
  น. พระเจ้าแผ่นดิน. (ป.).

• ตติย     ตะติยะ- ว. ที่ ๓, คำรบ ๓, มักใช้ประกอบหน้าคำอื่น เช่น ตติยวาร. ( ป. ).
• ติ     ก. ชี้ข้อบกพร่อง.
• ขัตติย-    -ยะ- น. พระเจ้าแผ่นดิน. (ป.).
• ตติย-    ตะติยะ- ว. ที่ ๓, คำรบ ๓, มักใช้ประกอบหน้าคำอื่น เช่น ตติยวาร. (ป.).
• ชคัตตรัย    ชะคัดไตฺร (แบบ) น. โลก ๓ เช่น ชคัตตรยาพดง ว่า ผู้เป็นยอดของโลก ๓. (ม. คำหลวง วนปเวสน์).
• ปาจิตตีย์    น. ชื่ออาบัติหมวดหนึ่ง จัดไว้ในพวกอาบัติเบาที่เปรียบด้วยลหุโทษ. (ป.).
• มัตตัย    มันตะยะ, มันไต, มัดไต, มัดตะยะ น. ผู้ที่ต้องตาย, ได้แก่ พวกมนุษย์ และสัตว์ดิรัจฉาน, คู่กับ อมร ผู้ไม่ตาย คือ เทวดา. (ส. มรฺตฺย; ป. มจฺจ).
• ขัตติยวงศ์    ราชวงศ์ วงศ์
• ภูวนัตตรัย    น. โลกสาม. (ส.).
• ขัย    ไข น. ความสิ้นไป, เขตอายุของคนที่นิยมกันว่าสูงสุด เรียกว่า อายุขัย. (ป. ขย; ส. กฺษย).
• ขุย    น. ผงที่เกิดจากเนื้อของสิ่งใดสิ่งหนึ่ง ติดอยู่ที่เนื้อนั้นเอง หรือหลุดออกมากองอยู่เป็นกลุ่ม ๆ เช่น ผิวหนังเป็นขุย ขุยกระดาษ ขุยมด.
• ขี้ขุย    ดู ขี้ควาย.
• ขัตติยมานะ    น. การถือตัวว่าเป็นกษัตริย์หรือเชื้อสายกษัตริย์.
• ปัตตาเวีย    ๑ น. ชื่อเมืองในเกาะชวาสมัยโบราณ เดิมเรียกว่าเมืองกะหลาป๋า ปัจจุบัน คือ จาการ์ตา. ๒ น. ชื่อไม้พุ่มชนิด Jatropha integerrima Jacq. ในวงศ์ Euphorbiaceae ต้นสูงเป็นพุ่มโปร่ง ๆ ดอกสีแดงและชมพู.
• ขี้คุย    คุยโม้ ซึ่งยินดีปราโมทย์ เต้นแร้งเต้นกา ขี้โม้ โอ้อวด ขี้โอ่ ขี้อวด อวด เป้อเย้อ อวดโก้ คุยโว ขี้โว

• มากกว่าอยู่ในฐานะของผู้สืบเชื้อสายขัตติยะวงศ์
• เราก็ไม่สามารถที่จะปฏิเสธผู้สืบเชื้อสายขัตติยวงศ์ได้
• พวกเขาคือองครักษ์แห่งสายเลือดขัตติยะ
• ใช่แล้วนางมีสายเลือดขัตติยะ
• ตอนนี้เธอได้เข้ามาอยู่ในพระราชวังในฐานะ ผู้สืบเชื้อสายขัตติยวงศโดยตรงแล้ว
• ดังนั้นจึงไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธคงจามามา ซึ่งสืบเชื้อสายแห่งขัตติยะวงศ์ได้