ขับลํา คือ

• ขับกล่อม
  จําเรียง
  ร้องเพลง
  เจรียง

• ขับ     ๑ ก. ต้อนให้ไป, บังคับให้ไป, ไล่; ไล่ตาม; บังคับให้เคลื่อนไปได้ เช่น ขับเกวียน ขับรถม้า, สามารถบังคับเครื่องยนต์ให้ยานพาหนะเคลื่อนที่ไปได้ เช่น
• ลํา     ก้าน คันศร คาน ด้าม สิ่งที่เป็นลํา แถบ ริ้ว เส้น ลําแสง ลําแสงไฟ แสงสว่างซึ่งส่องเป็นลํา
• ข่า    ๑ น. คนชาวเขาจำพวกหนึ่ง แบ่งออกเป็น ๒ พวก พวกหนึ่งพูดภาษาในตระกูลมอญ-เขมร เช่น ข่าอัตตะปือ ข่าตองเหลือง และอีกพวกหนึ่งพูดภาษาในตระกูลอินโดนีเซียน ได้แก่ ข่าระแด และ ข่าจะราย. ๒ น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด
• ข้า    ๑ น. บ่าวไพร่, คนรับใช้. ๒ ส. คำใช้แทนตัวผู้พูด พูดกับผู้ที่เสมอกันอย่างเป็นกันเองหรือผู้ใหญ่พูดกับผู้น้อย, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๑.
• ขํา    คมขํา ดําขํา ขบขัน ขําขัน หัว ขัน หัวร่อ หัวเราะ ตลก
• ขี้ข้า    น. ทาส, ไพร่.
• วาฬเบลูก้า    delphinapterus leucas
• หลบลี้หนีหน้า    ก. หลีกหนีไปไม่ยอมให้พบหน้า.
• เชือกโบล่า    โบลา เชือกโบลา
• ขันน้ํา    ขัน ถ้วย มัลก ตะเภา
• ขั้นต่ํา    ระดับต่ํา ต่ําสุด น้อยที่สุด อย่างต่ํา
• ขีดฆ่า    (กฎ) ก. ขีดเส้นตัดข้อความในเอกสารออกและลงลายมือชื่อกำกับเพื่อแก้ไขเพิ่มเติม หรือยกเลิกข้อความนั้น; ตามประมวลรัษฎากร หมายความว่า การกระทำเพื่อมิให้ใช้แสตมป์ได้อีกโดยขีดเส้นคร่อมฆ่าแสตมป์ที่ปิดทับกระด
• ขี่ม้า    v. นั่งคร่อมบนหลังม้าเพื่อบังคับม้าให้เดินหรือวิ่งไป ตัวอย่างการใช้: เธอต้องไปหัดขี่ม้าให้สมบทบาทของการแสดง
• ขี้ม้า    ๑ ว. เรียกสีกากีแกมเขียวว่า สีขี้ม้า. ๒ น. ชื่อส้มพันธุ์หนึ่งของชนิด Citrus reticulata Blanco.
• ขี้หน้า    น. หน้า (ใช้ในความหมั่นไส้ รังเกียจ หรือ ดูหมิ่น) เช่น เกลียดขี้หน้า ขายขี้หน้า.