ขับไม้บัณเฑาะว์ คือ

• -บันเดาะ
  น. วิธีบรรเลงอย่างหนึ่ง; ชื่อเพลงไทยชนิดหนึ่ง.

• ขับ     ๑ ก. ต้อนให้ไป, บังคับให้ไป, ไล่; ไล่ตาม; บังคับให้เคลื่อนไปได้ เช่น ขับเกวียน ขับรถม้า, สามารถบังคับเครื่องยนต์ให้ยานพาหนะเคลื่อนที่ไปได้ เช่น
• ขับไม้     น. การเล่นดนตรีอย่างหนึ่ง มีคนเล่น ๓ คนด้วยกัน คนหนึ่งขับร้องลำนำ คนหนึ่งสีซอ ๓ สายประสานเสียง คนหนึ่งไกวบัณเฑาะว์ให้จังหวะ;
• ไม้     ๑ น. คำรวมเรียกพืชทั่วไป โดยปรกติมีราก ลำต้น กิ่ง ก้าน และใบ, เรียกเนื้อของต้นไม้ที่ใช้ทำสิ่งของต่าง ๆ มีลักษณะเป็นท่อน แผ่น หรือดุ้น เป็นต้น,
• บัณเฑาะว์     บันเดาะ น. กลองสองหน้าขนาดเล็กชนิดหนึ่งมีหลักอยู่ตอนบน ผูกตุ้มห้อยลงมาทางหน้ากลอง ใช้ไกวให้ตุ้มแกว่งกระทบหน้ากลองทั้ง ๒ ข้าง. ( ป. ปณว; ส.
• บัณเฑาะก์    บันเดาะ น. กะเทย. (ป., ส. ปณฺฑก อภิธาน ว่า กะเทย, ชิลเดอร์ และมอร์เนียร์ วิลเลียม ว่า ขันที).
• มณเฑียร    มนทิระ, มนเทียน (โบ) น. มนเทียร. (ป., ส. มนฺทิร).
• มณเฑียรบาล    มนเทียนบาน (โบ) น. มนเทียรบาล.
• บีฑา    -ทา (แบบ) ก. เบียดเบียน, บีบคั้น, รบกวน, เจ็บปวด. (ส. ปีฑา).
• กฎมณเฑียรบาล    (โบ) น. กฎมนเทียรบาล.
• บังคับไม่อยู่    ควบคุมยาก ดื้อดึง ดื้อรั้น รับมือยาก ว่ายาก เอาชนะได้ยาก แข็งกระด้าง แน่วแน่
• บังคับไม่ได้    ที่ควบคุมไม่ได้ ที่ไม่สามารถควบคุมได้
• ข่ายงานบริเวณเฉพาะที่    แลน
• ที่บังคับไม่ได้    ที่ควบคุมไม่ได้
• บังคับไว้ไม่ได้    พิชิตไม่ได้ ระงับไว้ไม่อยู่ ปราบไม่ได้ เอาชนะไม่ได้ เอาไว้ไม่อยู่
• ขับไล่    v. ต้อนให้ไป, บังคับให้ออกไป ชื่อพ้อง: ไล่, เสือกไส, ขับไส, ผลักไส, ไล่ส่ง คำตรงข้าม: เชื้อเชิญ, ต้อนรับ ตัวอย่างการใช้: หัวหน้าขับไล่พนักงานรักษาความปลอดภัยออกจากงาน เพราะละเลยหน้าที่