บัณเฑาะว์ คือ
สัทอักษรสากล: [ban dǿ] การออกเสียง:
"บัณเฑาะว์" อังกฤษ
ความหมาย
มือถือ
- บันเดาะ
น. กลองสองหน้าขนาดเล็กชนิดหนึ่งมีหลักอยู่ตอนบน ผูกตุ้มห้อยลงมาทางหน้ากลอง ใช้ไกวให้ตุ้มแกว่งกระทบหน้ากลองทั้ง ๒ ข้าง. (ป. ปณว; ส. ปฺรณว).
- ขับไม้บัณเฑาะว์ -บันเดาะ น. วิธีบรรเลงอย่างหนึ่ง; ชื่อเพลงไทยชนิดหนึ่ง.
- บัณเฑาะก์ บันเดาะ น. กะเทย. (ป., ส. ปณฺฑก อภิธาน ว่า กะเทย, ชิลเดอร์ และมอร์เนียร์ วิลเลียม ว่า ขันที).
- มณเฑียร มนทิระ, มนเทียน (โบ) น. มนเทียร. (ป., ส. มนฺทิร).
- มณเฑียรบาล มนเทียนบาน (โบ) น. มนเทียรบาล.
- บีฑา -ทา (แบบ) ก. เบียดเบียน, บีบคั้น, รบกวน, เจ็บปวด. (ส. ปีฑา).
- กฎมณเฑียรบาล (โบ) น. กฎมนเทียรบาล.
- เมาะว่า สัน. คือว่า.
- ปริมาณเหล้าที่เก็บ หลุมใต้ดิน ห้องเก็บเหล้าใต้ดิน ห้องใต้ดิน
- ก็เพราะว่า เพราะ เพราะว่า
- เฉพาะวิชา เฉพาะเรื่อง เกี่ยวกับวิชาการเฉพาะเรื่อง ตามหลักวิชา เกี่ยวกับกลวิธี เกี่ยวกับวิชาเฉพาะอย่าง เกี่ยวกับวิชาเทคนิค เกี่ยวกับเทคนิค เชี่ยวชาญเฉพาะอย่าง
- เพราะว่า สัน. คำสำหรับนำหน้าความที่อธิบายเหตุหรือสาเหตุ.
- บังตะวัน น. เครื่องบังแดดเช่นเดียวกับบังสูรย์. (สิบสองเดือน).
- ข่ายงานบริเวณเฉพาะที่ แลน
- บริเวณเพาะปลูกองุ่น ไร่องุ่น
- กรีฑา กฺรีทา น. กีฬาประเภทหนึ่ง แบ่งออกเป็นประเภทลู่และประเภทลาน; การเล่นสนุก เช่น กรีฑาร่าเริงรื่น; การเล่นสมพาส เช่น ในกามกรีฑากล. (กฤษณา); การประลองยุทธ์. (ส.).