ขากรรไตร คือ

• น. ขากรรไกร.

• ขา     ๑ น. อวัยวะตั้งแต่ตะโพกถึงข้อเท้า สำหรับยันกายและเดินเป็นต้น (ไทยถิ่นอื่น ขา หมายความตั้งแต่ตะโพกถึงเข่า);
• ขาก     ๑ ก. อาการที่ทำให้เสมหะเป็นต้นในลำคอหลุดออก มักมีเสียงดังเช่นนั้น. ๒ ( โบ ) ก. ภูมิใจ เช่น ความยินลากขากดีจะมีไหน. ( อภัย ). (ไทยใหญ่).
• กร     ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
• กรร     ๑ กัน ( โบ ) ก. จับ เช่น กรกรรนฤบดี. ( สมุทรโฆษ ). ( ข. กาน่ ว่า ถือ). ๒ กัน ( เลิก ) ก. กัน เช่น เรือกรร. ๓ กัน-
• กรรไตร     กันไตฺร น. ตะไกร. ( ข. กนฺไตฺร; ส. กรฺตริ).
• ไต     ( สรีร ) น. อวัยวะคู่หนึ่งของคนและสัตว์ อยู่ในช่องท้องใกล้กระดูกสันหลัง ทำหน้าที่ขับของเสียออกมากับน้ำปัสสาวะ; สิ่งซึ่งเป็นก้อนแข็งอยู่ในเนื้อ.
• ไตร     ๑ ไตฺร ว. ไกร, ยิ่ง, เช่น ตรัสไตร. ๒ ไตฺร ก. กำหนด, นับ, ตรวจ. ๓ ไตฺร ว. สาม, คำสำหรับนำหน้าสมาสอย่างเดียว (บางทีใช้ว่า ตรี ก็ได้)
• ตร     หล่อ
• ขากรรไกร    -กันไกฺร น. กระดูกต้นคางที่อ้าขึ้นอ้าลง มีลักษณะอย่างกรรไกร, ขากรรไตร หรือ ขาตะไกร ก็ว่า.
• จรดพระกรรไตรกรรบิด    (ราชา) ก. ใช้กรรไตรและมีดโกนขริบและโกนผมเล็กน้อย เป็นการเริ่มในพระราชพิธีโสกันต์และเกศากันต์.
• ขากรรไกรล่าง    ฟันล่าง การขมวดคิ้ว ท้องฟ้ามืดลง ลักษณะอาการที่คุกคาม หน้าตาบูดบึ้ กระดูกขากรรไกรล่าง
• กระดูกขากรรไกรล่าง    ขากรรไกรล่าง ขากรรไกร กรามล่าง
• ตัดด้วยขากรรไกร    ตัด ตัดเล็ม เล็มด้วยขากรรไกร
• เล็มด้วยขากรรไกร    ตัด ตัดด้วยขากรรไกร ตัดเล็ม
• โรคที่ทําให้ขากรรไกรแข็ง    โรคบาดทะยัก