ขี้ทา คือ

• น. ขี้เกลืออันตกกระฉาบทาไปตามพื้นดิน หรือพื้นที่มีเกลือแห้งเกรอะอยู่เป็นกระ.

• ขี้     ก. กิริยาที่ถ่ายกากอาหารออกทางทวารหนัก, ถ่ายอุจจาระ, ราชาศัพท์ว่า ลงพระบังคนหนัก. น. กากอาหารที่ร่างกายไม่ต้องการแล้วขับถ่ายออกทางทวารหนัก,
• ทา     ก. คำรวมหมายถึงกิริยาอาการที่เอาของเปียกหรือของเหลวเป็นต้น ฉาบ ลูบ ไล้ ป้าย หรือบ้าย เช่น ทาสี ทาแป้ง ทาปาก ทายา, ถ้าทาเกลือกหรือเคลือบแต่ผิว ๆ
• ขี้เทา    น. ขี้ที่ค้างอยู่ในลำไส้เด็กที่คลอดใหม่.
• ขุดทาง    ขุดทางน้ำ บุกเบิกทาง
• ข้าทาส    n. ผู้ที่ทำหน้าที่รับใช้การงานต่างๆ ที่เจ้านายสั่ง , ชื่อพ้อง: ทาส, ข้ารับใช้, บ่าว, บริวาร, ขี้ข้า, คนรับใช้ คำตรงข้าม: เจ้านาย, นาย ตัวอย่างการใช้: เจ้านายสมัยก่อนมีข้าทาสคอยรับใช้เป็
• ขี้ผึ้งที่ใช้ทา    ยาที่ใช้ทา
• ข้างทาง    n. บริเวณที่อยู่ริมๆ ทางเดิน ตัวอย่างการใช้: ฉันชอบมองของที่ขายอยู่ตามข้างทาง มันเพลินดี
• ขับทางไกล    ขับไปเป็นระยะทางไกล
• ขี้ผึ้งทาแผล    การทำให้ผ่อนคลาย การประจบสอพลอ น้ำมันขี้ผึ้ง ยาบรรเทา สิ่งบรรเทา
• ขุดทางน้ำ    ขุดทาง บุกเบิกทาง
• ข้อมูลทางบัญชี    ข้อมูลทางการบัญชี
• ขับเข้าข้างทาง    เข้าข้างทาง
• ขี้กระทาเกลือ    น. ขี้เกลืออันตกกระฉาบทาไปตามพื้นดิน หรือพื้นที่มีเกลือแห้งเกรอะอยู่เป็นกระ.
• ขี้ผึ้งทารักษาแผล    บาล์ม ยาหม่อง ยาขี้ผึ้ง
• ขึ้นไปทางเหนือ    ทางเหนือขึ้นไป

• แต่แกมันเป็นขี้ทาสนี่หว่า