ขี้วัวแห้ง คือ

• เศษขี้วัว

• ขี้     ก. กิริยาที่ถ่ายกากอาหารออกทางทวารหนัก, ถ่ายอุจจาระ, ราชาศัพท์ว่า ลงพระบังคนหนัก. น. กากอาหารที่ร่างกายไม่ต้องการแล้วขับถ่ายออกทางทวารหนัก,
• ขี้วัว     มูลโค
• วัว     ๑ น. ชื่อสัตว์เคี้ยวเอื้องชนิด Bos taurus ในวงศ์ Bovidae เป็นสัตว์กีบคู่ ลำตัวมีสีต่าง ๆ เช่น น้ำตาล นวล เขาโค้ง สั้น
• แห     ๑ น. ชื่อเครื่องจับปลาชนิดหนึ่ง ถักเป็นตาข่าย ใช้ทอดแผ่ลงในน้ำแล้วค่อย ๆ ดึงขึ้นมา. ๒ ( ถิ่น-ปักษ์ใต้, อีสาน ) ว. เปรียว, ไม่เชื่อง. ๓ (
• แห้     ว. เสียงอย่างเสียงหมาคำราม, เขียนเป็น แฮ่ ก็มี.
• แห้ง     ว. ไม่มีน้ำ, หมดน้ำ, เช่น คลองแห้ง โอ่งแห้ง, ไม่เปียก เช่น ผ้าแห้ง, ที่ไม่ใส่น้ำ เช่น ก๋วยเตี๋ยวแห้ง บะหมี่แห้ง, ไม่สด เช่น ใบไม้แห้ง;
• เหี่ยวแห้ง    ว. เหี่ยวแล้วค่อย ๆ แห้งไป เช่น ใบไม้เหี่ยวแห้ง. ก. ขาดความสดชื่นเพราะหดหู่ใจ เช่น จิตใจเหี่ยวแห้ง, แห้งเหี่ยว ก็ว่า.
• ขิงแห้ง    น. ขิงชนิดหนึ่งที่ตากแห้ง ใช้เป็นเครื่องยาไทย.
• ซึ่งเหี่ยวแห้ง    ซึ่งร่วงโรย ซึ่งเหี่ยวเฉา
• ตัดหัวคั่วแห้ง    (สำ) ก. ฆ่าให้ตายเพื่อให้หายแค้น.
• ใจเหี่ยวแห้ง    ว. มีใจไม่สดชื่น.
• ทำให้เหี่ยวแห้ง    ทำให้ร่วงโรย ทำให้อับเฉา
• ทําให้เหี่ยวแห้ง    ทําให้เหี่ยวเฉา ทําให้โรยรา ทําให้ร่วงโรย ทําให้เฉา
• ใจคอเหี่ยวแห้ง    ภาวะจิตใจหดหู่ อาการครุ่นคิดมาก adj ซึมเซา สลดใจ หดหู่ หมดหวัง หม่นหมอง ไม่เบิกบาน
• ข้าวแช่    น. ชื่ออาหารชนิดหนึ่ง มีข้าวสุกขัดแช่น้ำเย็น กินกับเครื่องกับข้าวต่าง ๆ.