ตัดหัวคั่วแห้ง คือ

• (สำ) ก. ฆ่าให้ตายเพื่อให้หายแค้น.

• ตัด     ก. ทำให้ขาดด้วยของมีคม เช่น ตัดกระดาษ ตัดผ้า; ทอน เช่น ตัดเงินเดือน, ลัด เช่น เดินตัดทาง; ตัดสิ่งใดสิ่งหนึ่งทำให้เป็นสิ่งสำเร็จรูป เช่น ตัดเสื้อ
• ตัดหัว     v. การประหารชีวิตในสมัยโบราณ , ชื่อพ้อง: ตัดศรีษะ ตัวอย่างการใช้: บทลงโทษผู้กระทำผิดในสมัยก่อนเพชฌฆาตจะตัดหัวผู้กระทำผิด
• หัว     ๑ น. ส่วนบนสุดของร่างกายของคนหรือสัตว์; ส่วนของพืชพันธุ์บางอย่างตอนที่อยู่ใต้ดิน เช่น หัวหอม หัวผักกาด, ส่วนที่อยู่ใต้ดินของพืชบางชนิด
• คั่ว     ๑ ก. เอาสิ่งของใส่กระเบื้องหรือกระทะตั้งไฟให้ร้อนแล้วคนไปจนสุกหรือเกรียม เช่น คั่วถั่ว คั่วงา, เรียกของที่คั่วแล้ว เช่น ข้าวคั่ว ถั่วคั่ว;
• แห     ๑ น. ชื่อเครื่องจับปลาชนิดหนึ่ง ถักเป็นตาข่าย ใช้ทอดแผ่ลงในน้ำแล้วค่อย ๆ ดึงขึ้นมา. ๒ ( ถิ่น-ปักษ์ใต้, อีสาน ) ว. เปรียว, ไม่เชื่อง. ๓ (
• แห้     ว. เสียงอย่างเสียงหมาคำราม, เขียนเป็น แฮ่ ก็มี.
• แห้ง     ว. ไม่มีน้ำ, หมดน้ำ, เช่น คลองแห้ง โอ่งแห้ง, ไม่เปียก เช่น ผ้าแห้ง, ที่ไม่ใส่น้ำ เช่น ก๋วยเตี๋ยวแห้ง บะหมี่แห้ง, ไม่สด เช่น ใบไม้แห้ง;
• ขี้วัวแห้ง    เศษขี้วัว
• เหี่ยวแห้ง    ว. เหี่ยวแล้วค่อย ๆ แห้งไป เช่น ใบไม้เหี่ยวแห้ง. ก. ขาดความสดชื่นเพราะหดหู่ใจ เช่น จิตใจเหี่ยวแห้ง, แห้งเหี่ยว ก็ว่า.
• ไพ่ตัวคิง    คนที่กล้าหาญ บุคคลที่ดี สิ่งที่ทำมีแต้มเหนือคนอื่นหรือสิ่งอื่น เสียงแตร แตร ไพ่ตัวกิน
• สะดุดหัวแม่โป้ง    สะดุด
• ติดหลังแห    ก. พลอยติดไปด้วย (มักใช้ในทางไม่ดี), ติดร่างแห ก็ว่า.
• ซึ่งเหี่ยวแห้ง    ซึ่งร่วงโรย ซึ่งเหี่ยวเฉา
• ใจเหี่ยวแห้ง    ว. มีใจไม่สดชื่น.
• ผักคราดหัวแหวน    ดู คราด ๒.