ขี้แต่งตัว คือ

• ขี้โอ่
  หยิ่งยโสมาก

• ขี้     ก. กิริยาที่ถ่ายกากอาหารออกทางทวารหนัก, ถ่ายอุจจาระ, ราชาศัพท์ว่า ลงพระบังคนหนัก. น. กากอาหารที่ร่างกายไม่ต้องการแล้วขับถ่ายออกทางทวารหนัก,
• แต่     ๑ ว. เฉพาะ, อย่างเดียว, เท่านั้น, เช่น เลือกเอาแต่ที่ดี ๆ อยู่แต่ในบ้าน. บ. นำหน้านามบอกเวลาหรือบอกสถานที่ เช่น มาแต่เช้า มาแต่บ้าน
• แต่ง     ก. จัดให้งาม เช่น แต่งร้าน แต่งบ้าน, ทำให้ดี เช่น แต่งต้นไม้ แต่งผม; จัดตั้ง เช่น แต่งทนาย แต่งราชทูต; จัดแจง เช่น แต่งเครื่องราชบรรณาการ แต่งทัพ;
• แต่งตัว     ก. สวมเสื้อผ้าหรือประดับประดาร่างกาย.
• ตัว     ๑ น. รูป, ตน, ตนเอง, คำใช้เรียกแทนคน สัตว์ และสิ่งของบางอย่าง เช่น ตัวละคร ตัวหนังสือ; ลักษณนามใช้เรียกสัตว์และสิ่งของบางอย่าง เช่น ม้า ๕ ตัว
• คนขี้แต่งตัว    คนขี้โอ่ คนหยิ่งยโสมาก
• โต๊ะแต่งตัว    โต๊ะเครื่องแป้ง
• แต่งเนื้อแต่งตัว    v. สวมเสื้อผ้าหรือประดับประดาร่างกาย , ชื่อพ้อง: แต่งพระองค์, ทรงเครื่อง, แต่งองค์, แต่งองค์ทรงเครื่อง, แต่งกาย, แต่งตัว ตัวอย่างการใช้: เมื่อเขาอาบน้ำเสร็จแล้วจึงแต่งเนื้อแต่งตัวอยู่ที่
• การแต่งตัว    การแต่งกาย การตบแต่ง การแต่งเนื้อแต่งตัว รูปแบบการแต่งตัว สไตล์การแต่งตัว
• ช่างแต่งตัว    โดดเด่น
• ห้องแต่งตัว    การอาบน้ำและแต่งตัว การแต่งบาดแผลหลังการผ่าตัด ชุดอุปกรณ์ห้องน้ำ ห้องสุขา
• อุปกรณ์แต่งตัว    เครื่องแต่งตัว เสื้อผ้า
• เครื่องแต่งตัว    อาภรณ์ เครื่องนุ่งห่ม เครื่องแต่งกาย เสื้อผ้า ภูษณพาส เครื่องแบบ ชุด ชุดติดกัน เสื้อชุดของผู้หญิง ฉลองพระองค์ ชุดฉลองพระองค์ ทรงประพาส เครื่องทรง อุปกรณ์แต่งตัว ที่นอนหมอนมุ้ง เครองแตงกาย เครื่องอาภ
• การแต่งเนื้อแต่งตัว    n. สวมเสื้อผ้าหรือประดับประดาร่างกาย ชื่อพ้อง: การแต่งตัว, การแต่งกาย, การตบแต่ง ตัวอย่างการใช้: การแต่งเนื้อแต่งตัวในการไปเดินป่าต้องรัดกุม กระฉับกระเฉง
• กระจกแต่งตัว    กระจก กระจกส่องหน้า