ขี้โล้ คือ

• น. เรียกน้ำมันที่เป็นขี้ตะกอนว่า น้ำมันขี้โล้; กะทิที่เคี่ยวจนเป็นน้ำมันใช้ทำอาหารบางอย่าง.

• ขี้     ก. กิริยาที่ถ่ายกากอาหารออกทางทวารหนัก, ถ่ายอุจจาระ, ราชาศัพท์ว่า ลงพระบังคนหนัก. น. กากอาหารที่ร่างกายไม่ต้องการแล้วขับถ่ายออกทางทวารหนัก,
• โล     กิโลกรัม กก. กิโล ก.ม. กม. กิโลเมตร กิโลวัตต์ต่อชั่วโมง ก.ก.
• โล้     ก. แล่นไปตามคลื่น (สำหรับเรือสำเภา) ( พจน. ๒๔๙๓), ทำให้เรือเคลื่อนที่โดยอาการโยกแจวให้ปัดน้ำไปมา. น. เรียกเรือต่อชนิดหนึ่ง ท้ายตัด
• ขั้วโลก    น. เรียกบริเวณปลายสุดของแกนโลกเหนือและใต้ที่มีละติจูด ๙๐ องศาเหนือว่า ขั้วโลกเหนือ และที่มีละติจูด ๙๐ องศาใต้ว่า ขั้วโลกใต้.
• ขี้โลหะ    กากแร่ ฟองขี้แร่ กากของหลอมเหลว กากแร่หลอม
• โลกียสุข    น. ความสุขทางโลก, ความสุขทางกามารมณ์, เช่น การดูมหรสพเป็นโลกียสุขอย่างหนึ่ง.
• ขี้กะโล้โท้    (ปาก) ว. ไม่ดี, ไม่มีคุณภาพ, เอาเรื่องเอาราวไม่ได้.
• หมีขั้วโลก    หมีขาว
• ขั้วโลกใต้    n. บริเวณปลายสุดของแกนโลกที่มีละติจูด 90 องศาใต้ คำตรงข้าม: ขั้วโลกเหนือ ตัวอย่างการใช้: เมื่อถึงฤดูหนาวนกนางนวลแกลบจะอพยพลงไปอยู่ที่ขั้วโลกใต้
• ขั้วแม่เหล็กโลก    น. เรียกบริเวณที่มีแรงแม่เหล็กโลกมากที่สุดทางซีกโลกเหนือและใต้ว่า ขั้วแม่เหล็กโลกเหนือ ขั้วแม่เหล็กโลกใต้.
• ขั้วโลกเหนือ    n. บริเวณปลายสุดของแกนโลกที่มีละติจูด 90 องศาเหนือ คำตรงข้าม: ขั้วโลกใต้ ตัวอย่างการใช้: เขาพาเรือลำใหญ่มุ่งหน้าไปยังขั้วโลกเหนืออย่างภาคภูมิใจ
• โล่    ๑ น. ชื่อแพรชนิดหนึ่งเส้นไหมโปร่ง, ใช้เรียกผ้าบาง ๆ ก็มี เช่น ผ้าป่านโล่. ๒ น. เครื่องปิดป้องศัตราวุธ รูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า ทำด้วยโลหะหรือหนังดิบ ด้านหลังมีที่จับ, มักใช้คู่กับดาบหรือหอก, โดยปริยายหมา
• คนที่หลงระเริงในโลกียสุข    คนที่ปราศจากศีลธรรม ผู้ประพฤติผิดศีลธรรมจรรยา
• ผงสีแดงที่ใช้ขัดโลหะ    ชาดทาแก้มหรือฝีปากให้แดง เครื่องสำอางสีแดง
• (ข.)    มาจากภาษาเขมร