ขึ้นเปะปะ คือ

• คุยเรื่อยเปื่อย
  เขียนเรื่อยเปื่อย
  เดินเที่ยว
  เลื้อยไปทั่ว

• ขึ้น     ๑ ก. ไปสู่เบื้องบน เบื้องสูง หรือ เบื้องหน้า, ไปสู่เบื้องที่ถือว่าตรงข้ามกับลง; เพิ่มหรือทำให้เพิ่ม เช่น ขึ้นราคา ขึ้นภาษี ราคาขึ้น ภาษีขึ้น;
• เปะ     ก. เอาสิ่งที่มีลักษณะข้นเหลวเป็นต้นซัดลงไป เช่น เอาโคลนมาเปะที่กำแพง, โดยปริยายหมายถึงทิ้งไว้ให้เป็นภาระของผู้อื่น เช่น
• เปะปะ     ว. ไม่ตรงเป้า เช่น ชกเปะปะ, ไม่ตรงประเด็น เช่น พูดเปะปะ ให้การเปะปะ, ไม่ตรงทาง เช่น เมาเหล้าเดินเปะปะ, ไม่เป็นระเบียบ เช่น นอนมือเท้าเปะปะ,
• ปะ     ก. มาเจอกัน, มาประเชิญหน้ากัน; เอาวัตถุเช่นผ้าหรือไม้เป็นต้นปิดทับส่วนที่ชำรุดเป็นช่องเป็นรู เช่น ปะผ้า ปะว่าว, ปิดทับ เช่น ปะหน้า.
• สิ่งที่ขึ้นเปะปะ    กุหลาบเลื้อย ผู้คุยหรือเขียนเรื่อยเปื่อย ผู้เดินเที่ยว
• คลำเปะปะ    คลำ ควาน
• ชกเปะปะ    ต่อยสะเปะสะปะ
• สะเปะสะปะ    ว. ไม่ตรงเป้า เช่น ชกต่อยสะเปะสะปะ, ไม่ตรงทาง เช่น คนเมาเดินสะเปะสะปะ, ไม่เป็นระเบียบ เช่น นอนแขนขาก่ายกันสะเปะสะปะ, อาการที่พูดเลอะเทอะเรื่อยเจื้อยไม่มีประเด็น เช่น พูดสะเปะสะปะ.
• เคาะเปะปะบน    ดีดเล่นๆ เคาะเล่นๆ
• กะปะ    น. ชื่องูพิษชนิด Calloselasma rhodostoma ในวงศ์ Viperidae ตัวยาว ๕๐-๘๐ เซนติเมตร ลายสีน้ำตาลเข้ม บนหลังมีลายรูปสามเหลี่ยมสีน้ำตาลแก่เรียงสลับเยื้องกันเป็นคู่ ๆ จมูกงอน ริมฝีปากเหลือง และมีแนวสีเหลือ
• งูกะปะ    งูหางกระดิ่ง งูหางดังรัว
• ปะปน    ก. ปนกัน (มักใช้ในลักษณะที่สิ่งต่างชนิดต่างประเภทระคนปนกัน), บางทีก็ใช้หมายความอย่างเดียวกับ ปน.
• ปะทะปะทัง    ก. พยุงไว้, ทานไว้, ประคองไว้.
• ต่อยสะเปะสะปะ    ชกเปะปะ
• เตะสะเปะสะปะ    เตะแบบไร้ทิศทาง เตะไปมา