ขึ้นเปะปะ คือ
"ขึ้นเปะปะ" อังกฤษ
- คุยเรื่อยเปื่อย
เขียนเรื่อยเปื่อย
เดินเที่ยว
เลื้อยไปทั่ว
- ขึ้น ๑ ก. ไปสู่เบื้องบน เบื้องสูง หรือ เบื้องหน้า, ไปสู่เบื้องที่ถือว่าตรงข้ามกับลง; เพิ่มหรือทำให้เพิ่ม เช่น ขึ้นราคา ขึ้นภาษี ราคาขึ้น ภาษีขึ้น;
- เปะ ก. เอาสิ่งที่มีลักษณะข้นเหลวเป็นต้นซัดลงไป เช่น เอาโคลนมาเปะที่กำแพง, โดยปริยายหมายถึงทิ้งไว้ให้เป็นภาระของผู้อื่น เช่น
- เปะปะ ว. ไม่ตรงเป้า เช่น ชกเปะปะ, ไม่ตรงประเด็น เช่น พูดเปะปะ ให้การเปะปะ, ไม่ตรงทาง เช่น เมาเหล้าเดินเปะปะ, ไม่เป็นระเบียบ เช่น นอนมือเท้าเปะปะ,
- ปะ ก. มาเจอกัน, มาประเชิญหน้ากัน; เอาวัตถุเช่นผ้าหรือไม้เป็นต้นปิดทับส่วนที่ชำรุดเป็นช่องเป็นรู เช่น ปะผ้า ปะว่าว, ปิดทับ เช่น ปะหน้า.
- สิ่งที่ขึ้นเปะปะ กุหลาบเลื้อย ผู้คุยหรือเขียนเรื่อยเปื่อย ผู้เดินเที่ยว
- คลำเปะปะ คลำ ควาน
- ชกเปะปะ ต่อยสะเปะสะปะ
- สะเปะสะปะ ว. ไม่ตรงเป้า เช่น ชกต่อยสะเปะสะปะ, ไม่ตรงทาง เช่น คนเมาเดินสะเปะสะปะ, ไม่เป็นระเบียบ เช่น นอนแขนขาก่ายกันสะเปะสะปะ, อาการที่พูดเลอะเทอะเรื่อยเจื้อยไม่มีประเด็น เช่น พูดสะเปะสะปะ.
- เคาะเปะปะบน ดีดเล่นๆ เคาะเล่นๆ
- กะปะ น. ชื่องูพิษชนิด Calloselasma rhodostoma ในวงศ์ Viperidae ตัวยาว ๕๐-๘๐ เซนติเมตร ลายสีน้ำตาลเข้ม บนหลังมีลายรูปสามเหลี่ยมสีน้ำตาลแก่เรียงสลับเยื้องกันเป็นคู่ ๆ จมูกงอน ริมฝีปากเหลือง และมีแนวสีเหลือ
- งูกะปะ งูหางกระดิ่ง งูหางดังรัว
- ปะปน ก. ปนกัน (มักใช้ในลักษณะที่สิ่งต่างชนิดต่างประเภทระคนปนกัน), บางทีก็ใช้หมายความอย่างเดียวกับ ปน.
- ปะทะปะทัง ก. พยุงไว้, ทานไว้, ประคองไว้.
- ต่อยสะเปะสะปะ ชกเปะปะ
- เตะสะเปะสะปะ เตะแบบไร้ทิศทาง เตะไปมา