คดเคี้ยวเก่ง คือ

• จับตัวยาก

• คด     ๑ น. วัตถุแข็งคล้ายหินที่มีในสัตว์หรือต้นไม้ นับถือกันว่าเป็นเครื่องราง. ๒ น. สิ่งปลูกสร้างซึ่งมีสัณฐานหักมุมเป็นข้อศอก เช่น วิหารคด. ว.
• คดเคี้ยว     ว. คดไปคดมา, ลดเลี้ยว, วกไปวกมา.
• เค     โพแทสเซียม ตัวเค
• เคี้ย     ( ถิ่น ; กลอน ) ก. อยู่ เช่น อันเดียรดาษด้วยเตี้ยเค้าค่อม เคี้ยคอยทวารทุกแห่งแล. ( ม. คำหลวง ทศพร).
• เคี้ยว     ๑ ก. บดให้แหลกด้วยฟัน. ๒ ว. คด เช่น น้ำเคี้ยวยูงว่าเงี้ยว ยูงตาม. ( โลกนิติ ), โดยมากใช้เข้าคู่กับคำ คด เป็น คดเคี้ยว.
• เก     ว. ไม่ตรงตามแนว, ไม่เป็นระเบียบ, (ใช้แก่ของที่เป็นซี่เป็นลำ) เช่น ฟันเก ขาเก; ไม่ยอมปฏิบัติตามระเบียบ; เกะกะ, เกเร; ( ปาก )
• เก่     ( ปาก ) ว. เข้าที เช่น ว่าไม่เป็นเก่ คือ ว่าไม่เข้าที.
• เก่ง     ว. สามารถในทางใดทางหนึ่ง เช่น เก่งคำนวณ เรียนเก่ง, เป็นเช่นนั้นบ่อย ๆ, มักเป็นเช่นนั้น, เช่น เป็นหวัดเก่ง หลับเก่ง ลืมเก่ง.
• ก่ง     ก. ทำให้งอเป็นรูปโค้ง, ทำให้โค้ง, เช่น ก่งศร ก่งคอ, โก่ง ก็ว่า. ว. โค้ง เช่น คิ้วก่ง, โก่ง ก็ว่า.
• คดเคี้ยวเหมือนงู    ซึ่งเป็นคลื่น
• คดเกลียว    เป็นรอยจีบ เป็นรอยพับ
• ซึ่งคดเคี้ยว    ซึ่งวกเวียน ซึ่งมีลักษณะคล้ายหนอน
• ถนนคดเคี้ยว    ทางคดเคี้ยว
• ทางคดเคี้ยว    ทางวกเวียนไปมา ถนนคดเคี้ยว การเคลื่อนวกเวียน ความยุ่งยากสับสน ความวกเวียน ระบบทางสื่อสารที่ยุ่งเหยิง สภาวะที่สับสน สิ่งที่วกเวียน ห้องหูชั้นใน เขาวงกต ทางวกวน
• ส่วนที่คดเคี้ยว    การงอ การโค้ง สภาพที่งอ สภาพที่โค้ง ส่วนที่งอโค้ง ส่วนพับ