เคี้ยว คือ

• ๑
  ก. บดให้แหลกด้วยฟัน.
  ๒
  ว. คด เช่น น้ำเคี้ยวยูงว่าเงี้ยว ยูงตาม. (โลกนิติ), โดยมากใช้เข้าคู่กับคำ คด เป็น คดเคี้ยว.

• เค     โพแทสเซียม ตัวเค
• เคี้ย     ( ถิ่น ; กลอน ) ก. อยู่ เช่น อันเดียรดาษด้วยเตี้ยเค้าค่อม เคี้ยคอยทวารทุกแห่งแล. ( ม. คำหลวง ทศพร).
• เคียว    ๑ น. เครื่องมือเกี่ยวข้าวและหญ้าเป็นต้น ทำด้วยเหล็ก รูปโค้ง มีคม. ๒ ก. รีบไป, รีบมา, เครียว หรือ เขียว ก็ใช้.
• เคี่ยว    ก. ต้มให้เดือดนาน ๆ เพื่อให้งวด ข้น หรือเปื่อยเป็นต้น, โดยปริยายหมายความว่า ร่ำไป, ไม่หยุดหย่อน, เช่น อันซึ่งพระรามฤทธิรงค์ มาเคี่ยวฆ่าวงศ์ยักษี. (รามเกียรติ์ ร. ๑).
• ขบเคี้ยว    v. ขบและเคี้ยว ชื่อพ้อง: เคี้ยว, ขบ ตัวอย่างการใช้: ลิ้นเป็นตัวที่ช่วยดุนอาหารให้ฟันได้ขบเคี้ยวอาหารได้สะดวก
• ขับเคี่ยว    ก. เร่งรัด, ต่อสู้หรือแข่งขันกันไปจนถึงที่สุด หรือจนแพ้ชนะไปข้างหนึ่ง.
• คดเคี้ยว    ว. คดไปคดมา, ลดเลี้ยว, วกไปวกมา.
• คนเคี้ยว    ผู้เคี้ยว
• ตะเคียว    ๑ -เคฺรียว น. ถุงที่ถักด้วยด้ายหรือไหมเป็นตาโปร่งมีหูรูด. ๒ น. อาการที่ลูกบาศก์หรือลูกเต๋าเป็นต้นพิงตะแคงไม่ลงหน้าเรียบ.
• ผู้เคี้ยว    คนเคี้ยว
• ยาเคี้ยว    (กฎ) น. ส่วนใดส่วนหนึ่งของใบยาแห้ง นอกจากใบยาแห้งพันธุ์ยาสูบพื้นเมือง ซึ่งได้ปรุงหรือปนด้วยวัตถุอื่นนอกจากน้ำเพื่ออมหรือเคี้ยว.
• เครียว    เคฺรียว (โบ) ก. รีบไป, รีบมา, โบราณเขียนเป็น ครยว ก็มี เช่น บควรคิดอยู่ย้งง ควรครยว. (ยวนพ่าย), เคียว หรือ เขียว ก็ใช้.
• เคี่ยวขัน    ก. พยายามต่อสู้หรือแข่งขันด้วยความลำบาก.
• เคี่ยวขับ    ก. เร่งรัด, พยายามให้ถึงที่สุด.
• เคี้ยวช้าๆ    เคี้ยวเอื้อง

• เราจะมีขนมคบเคี้ยวให้ท่านซื้อในราคาสี่ดอลล่าห์
• พวกเขามาซื้อขนมขบเคี้ยวที่นี่ครั้งหรือสองครั้ง
• เอาผมคิดว่าเราปล่อยให้ สติวิลเลสโตสเคี้ยวเอื้อง
• นายทำแบบนี้ไม่ได้นะ นายจะโดนมิซูเคี้ยวทีหลังแน่
• และบางครั้งเขาก็กัดกิน มากกว่าที่เขาจะเคี้ยวได้
• ตอนแรกมันก็ขม แต่ะถ้าเธอเคี้ยวต่อไป มันก็จะหวาน
• มันมีกลิ่นกุ้ง สีชมพู แต่เคี้ยวแล้วเหมือนฟองน้ำ
• และสมองผมก็คิดหนัก ผมเคี้ยวเสียงดัง ทุกอย่างผิด
• แกเคี้ยวผนังได้ มาร์ลีย์ แค่นี้สำหรับแกมันเด็กๆ
• นี่คุณยังเคี้ยวกระดูกอันเดียวกันอยุ่หรอ ผู้หญิง ?