คนขี้ขลาด คือ
สัทอักษรสากล: [khon khī khlāt] การออกเสียง:
"คนขี้ขลาด" การใช้"คนขี้ขลาด" อังกฤษ"คนขี้ขลาด" จีน
ความหมายมือถือ
- n.
ผู้ที่มักกลัว ไม่กล้าทำสิ่งต่างๆ
ชื่อพ้อง: คนขี้กลัว, คนขลาด, คนตาขาว คำตรงข้าม: คนกล้าหาญ
ตัวอย่างการใช้: ข้าไม่มีวันไปคบกับคนขี้ขลาดอย่างพวกมันหรอก
clf.: คน
- คน ๑ น. มนุษย์. ๒ ก. กิริยาที่เอามือหรือสิ่งอื่นกวนเพื่อทำสิ่งที่นอนก้นหรือที่เกาะกันอยู่เป็นกลุ่มเป็นก้อนให้กระจายขยายตัว หรือกวนสิ่งต่าง ๆ
- นข นะขะ- ( แบบ ) น. เล็บ, เล็บมือ, เล็บเท้า. ( ป. , ส. ).
- ขี้ ก. กิริยาที่ถ่ายกากอาหารออกทางทวารหนัก, ถ่ายอุจจาระ, ราชาศัพท์ว่า ลงพระบังคนหนัก. น. กากอาหารที่ร่างกายไม่ต้องการแล้วขับถ่ายออกทางทวารหนัก,
- ขี้ขลาด adj. ไม่กล้าทำหรือหวาดระแวงต่อสิ่งรอบข้าง , , , ชื่อพ้อง: กลัว, ขี้กลัว, ขลาด, ไม่กล้า, ตาขาว, ขี้ขลาดตาขาว คำตรงข้าม: กล้า
- ขลา ขฺลา น. เสือ. ( ข. ขฺลา).
- ขลาด ขฺลาด ว. มักกลัว, ไม่กล้า.
- ลา ๑ น. ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมชนิด Equus asinus ในวงศ์ Equidae ซึ่งเป็นวงศ์เดียวกับม้า รูปร่างคล้ายม้าแต่ตัวเล็กกว่า หูยาว ปลายหางเป็นพู่
- ลาด ก. ปูแผ่ออกไป เช่น ลาดพรม ปูลาดอาสนะ, โดยปริยายหมายถึงสิ่งที่มีอาการคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ถนนลาดยาง. ว. เทต่ำหรือเอียงขึ้นน้อย ๆ เช่น ที่ลาด.
- คนขลาด คนขี้ขลาด คนขี้กลัว กลุ่มคนขลาด คนตาขาว
- กลุ่มคนขลาด คนขลาด คนขี้กลัว
- คนขี้ขลาดตาขาว ขี้ขลาด
- อย่างคนขี้ขลาด ไร้ความกล้า
- ขลาดเขลา โง่เขลา โฉดเขลา
- คนเขลา คนเซ่อ คนโง่ คนทึ่ม คนเบาปัญญา คนไม่มีหัวคิด คนโง่เขลา
- ความขลาด n. ความไม่กล้าในการเผชิญอันตราย , ชื่อพ้อง: ความขี้ขลาด คำตรงข้าม: ความกล้า ตัวอย่างการใช้: สาเหตุที่มนุษย์ไม่กล้าเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงนั้นเกิดจากความหวาดกลัวและความขลาด
ประโยค
- ทั้งสองวิธีที่พวกเขาจะเรียกเขาว่า เป็นคนขี้ขลาด
- ฉันไม่ยักจะรู้ว่า เขาจะเป็นคนขี้ขลาดที่ถือกรงนก
- ไม่หรอกครับ ผมคิดว่าจริงๆแล้วฆาตกรเป็นคนขี้ขลาด
- ฉันรู้เรื่องทรยศ ฉันถูกทรยศโดยคนขี้ขลาดอย่างนาย
- ต้องขออภัยด้วย แต่ ไล มู ไบ และฉันไม่ใช่คนขี้ขลาด
- การหลบซ่อน และหนีหน้าน่ะ เป็นวิธีของคนขี้ขลาดนะ
- แต่ข้าไม่รู้ว่าท่านเป็นคนขี้ขลาดตาขาว มอร์กาน่า !
- เขามันคนขี้ขลาด ถ้าเขาหักอกคุณ ผมจะซัดเขาซักหมัด
- สิ่งที่คนขี้ขลาดอย่างนายต้องมีก็คือความกล้าไง !
- เจ้าอยู่ที่ได้ก็เพราะเจ้าเป็นคนขี้ขลาดตาขาวไง !