คนขี้ขโมย คือ

• ขโมย
  ขี้ขโมย
  หัวขโมย
  ขโมยขโจร
  คนลักขโมย
  โจรลักขโมย

• คน     ๑ น. มนุษย์. ๒ ก. กิริยาที่เอามือหรือสิ่งอื่นกวนเพื่อทำสิ่งที่นอนก้นหรือที่เกาะกันอยู่เป็นกลุ่มเป็นก้อนให้กระจายขยายตัว หรือกวนสิ่งต่าง ๆ
• นข     นะขะ- ( แบบ ) น. เล็บ, เล็บมือ, เล็บเท้า. ( ป. , ส. ).
• ขี้     ก. กิริยาที่ถ่ายกากอาหารออกทางทวารหนัก, ถ่ายอุจจาระ, ราชาศัพท์ว่า ลงพระบังคนหนัก. น. กากอาหารที่ร่างกายไม่ต้องการแล้วขับถ่ายออกทางทวารหนัก,
• ขี้ขโมย     adj. ชอบขโมย ตัวอย่างการใช้: คนส่วนใหญ่คิดว่าเด็กเร่ร่อนที่ดูสกปรกมอมแมมมีนิสัยพูดจาหยาบคาย โกหกเป็นไฟ และขี้ขโมย
• ขโมย     ขะ- น. ผู้ลักทรัพย์. ก. ลัก, โดยปริยายหมายความว่า ลอบทำสิ่งที่ตนไม่มีสิทธิ์หรือไม่ได้รับอนุญาต เช่น เด็กขโมยสูบบุหรี่ เขาขโมยอ่านจดหมายเพื่อน.
• โม     น. แตงโม. ( ดู แตง ).
• ตานขโมย    ๑ น. ชื่อโรคพยาธิลำไส้อย่างหนึ่ง มักเป็นแก่เด็กอายุประมาณ ๕ ขวบขึ้นไป มีลักษณะผอม ท้องป่อง ก้นปอด แต่กินอาหารได้มาก มีอาการปวดท้องและซึม. ๒ น. (๑) ชื่อไม้พุ่มรอเลื้อยชนิด Tournefortia intonsa Kerr ใ
• เหมือนขโมย    ขี้ขโมย ชอบลักทรัพย์ มือไม่สะอาด ลักเล็กขโมยน้อย
• คนลักขโมย    ขโมย ขี้ขโมย หัวขโมย ขโมยขโจร คนขี้ขโมย โจรลักขโมย
• คนขโมยของในร้าน    คนจิ๊กของ
• ต้นตานขโมย    ตานขโมย
• คนลักขโมยของ    ผู้ร้ายย่องเบา
• คนลักเล็กขโมยน้อย    ขโมย ขอทาน ปั้นจั่น โครงเหล็กที่ทำขึ้นเหนือปากบ่อน้ำมัน
• ขโมยขโจร    ขโมย ขี้ขโมย หัวขโมย คนขี้ขโมย คนลักขโมย โจรลักขโมย
• ขโมยฟัง    ลอบฟัง แอบฟัง

• คนขี้ขโมย ฉันเห็นแล้วว่าใจเธอยังคงไม่ซื่อ
• คนขี้ขโมย ฉันไม่อยากเห็นแก