คนขี้ลังเล คือ

• คนลังเล

• คน     ๑ น. มนุษย์. ๒ ก. กิริยาที่เอามือหรือสิ่งอื่นกวนเพื่อทำสิ่งที่นอนก้นหรือที่เกาะกันอยู่เป็นกลุ่มเป็นก้อนให้กระจายขยายตัว หรือกวนสิ่งต่าง ๆ
• นข     นะขะ- ( แบบ ) น. เล็บ, เล็บมือ, เล็บเท้า. ( ป. , ส. ).
• ขี้     ก. กิริยาที่ถ่ายกากอาหารออกทางทวารหนัก, ถ่ายอุจจาระ, ราชาศัพท์ว่า ลงพระบังคนหนัก. น. กากอาหารที่ร่างกายไม่ต้องการแล้วขับถ่ายออกทางทวารหนัก,
• ลัง     ๑ น. ภาชนะต่อด้วยไม้หรือสานเป็นรูปสี่เหลี่ยมคล้ายหีบ สำหรับบรรจุสิ่งของ, โดยปริยายหมายถึงสิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ลังพลาสติก
• ลังเล     ก. ไม่แน่ใจ, ยังตัดสินใจไม่ได้, เช่น ลังเลใจไม่รู้ว่าจะไปดีหรือไม่ไปดี.
• คนขี้ลืม    คนขี้หลงขี้ลืม
• คนลังเล    คนขี้ลังเล
• ที่ลังเล    ที่ตะกุกตะกัก ที่อึกอัก
• ผู้ลังเล    ผู้ทำให้หยุด ห่วงผูกศีรษะม้าอย่างง่าย ๆ แบบหนึ่ง
• ล้งเล้ง    (ปาก) ก. ต่อว่าหรือดุว่าด้วยเสียงเอ็ดอึง เช่น ฉันทำแก้วแตกเขามาล้งเล้งเอากับฉันใหญ่. ว. อาการที่ส่งเสียงเอ็ดอึงราวกับทะเลาะวิวาทกัน เช่น พูดกันล้งเล้ง.
• คนขี้หลงขี้ลืม    คนขี้ลืม คนประมาท คนเลินเล่อ คนไม่มีสมาธิ
• ลังเลใจ    v. ไม่แน่ใจ , , ชื่อพ้อง: สองจิตสองใจ, โลเล, ลังเล ตัวอย่างการใช้: นักลงทุนต่างประเทศลังเลใจที่จะลงทุนในจีนและไต้หวัน
• ล่วงเลย    ก. ผ่านพ้น เช่น เหตุการณ์ล่วงเลยไปแล้ว ไม่ควรปล่อยวันเวลาให้ล่วงเลยไปโดยเปล่าประโยชน์, บางทีก็ใช้เพียง ล่วง คำเดียว.
• ค่อนข้างเล็ก    ปานกลาง พอประมาณ ไม่มากมาย ไม่ใหญ่โตโอ่อ่า
• ซึ่งเล่นขี้โกง    ซึ่งเล่นโกง ซึ่งผิดกติกา ซึ่งเล่นสกปรก

• ทำไมผมถึงกลายเป็นคนขี้ลังเลแบบนี้ล่ะครับ