คนขี้โม้ คือ

• คนคุยโต
  คนชอบโกหก
  คนขี้คุย

• คน     ๑ น. มนุษย์. ๒ ก. กิริยาที่เอามือหรือสิ่งอื่นกวนเพื่อทำสิ่งที่นอนก้นหรือที่เกาะกันอยู่เป็นกลุ่มเป็นก้อนให้กระจายขยายตัว หรือกวนสิ่งต่าง ๆ
• นข     นะขะ- ( แบบ ) น. เล็บ, เล็บมือ, เล็บเท้า. ( ป. , ส. ).
• ขี้     ก. กิริยาที่ถ่ายกากอาหารออกทางทวารหนัก, ถ่ายอุจจาระ, ราชาศัพท์ว่า ลงพระบังคนหนัก. น. กากอาหารที่ร่างกายไม่ต้องการแล้วขับถ่ายออกทางทวารหนัก,
• ขี้โม้     ขี้คุย โอ้อวด ขี้โอ่ ขี้อวด อวด เป้อเย้อ อวดโก้ คุยโว คุยโต พูดโม้ ขี้โว
• โม     น. แตงโม. ( ดู แตง ).
• โม้     ( ปาก ) ว. โว, พูดเกินความจริง.
• คนขี้ขโมย    ขโมย ขี้ขโมย หัวขโมย ขโมยขโจร คนลักขโมย โจรลักขโมย
• คนขี้โมโห    คนขี้หงุดหงิด คนเจ้าอารมณ์
• คนขโมยของในร้าน    คนจิ๊กของ
• อุโมงค์สําหรับคนข้ามที่อยู่ใต้ถนน    อุโมงค์ใต้ถนน
• หนึ่งชั่วโมงการทํางานของคนหนึ่งคน    หน่วยเวลาของระบบอุตสาหกรรม
• คนขยัน    คนสนุกสนาน
• คนขว้าง    กระปุกเกลือ สิ่งขว้าง
• คนขัด    คนถู ผู้ขัด เครื่องขัด เครื่องถู
• คนขัดขืน    คนหัวรั้น

• คนขี้โม้อะไรแต่งตัวอย่างกับขอทาน ดูรุงรังแบบนี้
• เราสองคนต่างก็เป็นลูกของคนขี้โม้
• ไม่มีใครชอบคนขี้โม้หรอก สเตฟาน
• เขาน่ะเป็นคนขี้โม้