คนข่า คือ

• ข่า
  เผ่าข่า

• คน     ๑ น. มนุษย์. ๒ ก. กิริยาที่เอามือหรือสิ่งอื่นกวนเพื่อทำสิ่งที่นอนก้นหรือที่เกาะกันอยู่เป็นกลุ่มเป็นก้อนให้กระจายขยายตัว หรือกวนสิ่งต่าง ๆ
• นข     นะขะ- ( แบบ ) น. เล็บ, เล็บมือ, เล็บเท้า. ( ป. , ส. ).
• ข่า     ๑ น. คนชาวเขาจำพวกหนึ่ง แบ่งออกเป็น ๒ พวก พวกหนึ่งพูดภาษาในตระกูลมอญ-เขมร เช่น ข่าอัตตะปือ ข่าตองเหลือง
• คนขี่ม้า    นักขี่ม้า นักเลี้ยงม้า คนฝึกม้า
• คนขี่ม้าป่า    คนขี่ม้าที่ทำให้ม้าหายพยศ
• คนขี้เหล้า    คนเหลวไหล เสื้อผู้หญิง ขี้เมา ขี้เหล้า คนขี้เมา ผู้ติดสุราเรื้อรัง ผู้ป่วยสุราเรื้อรัง
• กลุ่มคนขี่ม้า    กองทหารม้า กองทหารยานเกราะ เหล่าทหารม้า
• คนขับรถม้า    สารถี สายเบ็ดตกปลา
• คนขายผ้า    พ่อค้าผัก
• ขบวนคนขี่ม้า    ขบวน ขบวนแห่
• คนขายของชํา    พ่อค้าของชํา
• คนขายเสื้อผ้า    คนขายเสื้อผ้าราคาถูก
• คนขยัน    คนสนุกสนาน
• คนขว้าง    กระปุกเกลือ สิ่งขว้าง
• คนขัด    คนถู ผู้ขัด เครื่องขัด เครื่องถู