คนตกอับ คือ

• คนดวงตก
  คนมีกรรม
  คนอับโชค
  คนโชคร้าย
  ผู้ประสบเคราะห์กรรม

• คน     ๑ น. มนุษย์. ๒ ก. กิริยาที่เอามือหรือสิ่งอื่นกวนเพื่อทำสิ่งที่นอนก้นหรือที่เกาะกันอยู่เป็นกลุ่มเป็นก้อนให้กระจายขยายตัว หรือกวนสิ่งต่าง ๆ
• ตก     ก. กิริยาที่ลดลงสู่ระดับต่ำในอาการอย่างพลัดลง หล่นลง เช่น ตกบันได ตกต้นตาล เครื่องบินตก; ไหลลง, หยดลงมา, เช่น น้ำตก ฝนตก เหงื่อตก; ลดลง เช่น
• ตกอับ     ก. ถึงที่อับจน, ถึงคราวชะตาตก.
• กอ     ๑ น. กลุ่มแห่งต้นไม้ที่เกิดจากเหง้าเดียวกัน เช่น กอหญ้า กอแขม กอไผ่, ต้นไม้ที่ขึ้นเป็นกลุ่ม เช่น กอข้าว, ใช้เข้าคู่กับคำ เหล่า ว่า เหล่ากอ
• อับ     ๑ น. ตลับ. ๒ ว. ไม่มีลมเข้าออก, ไม่โปร่ง, เช่น อากาศอับ, ไม่เคลื่อนไหว เช่น ลมอับ; ไม่มีตาไป (ใช้แก่หมากรุก); โง่ เช่น ปัญญาอับ;
• ตกอยู่กับ    ตกเป็นภาระของ เป็นหน้าที่ของ ตกอยู่ใน
• ผู้ที่ตกอับ    ผู้ที่มีหวังแพ้ ผู้ที่เคราะห์ร้าย ผู้ที่เป็นเบื้ยล่าง
• คนตะวันตก    ฝรั่ง ชาวตะวันตก คนที่อาศัยอยู่ทางทิศตะวันตก คนเกิดหรืออาศัยอยู่ทางตะวันตกหรือภาคตะวันตกของประเทศ
• การตกอับ    การอับโชค ความอาภัพ ความเคราะห์ร้าย การเสื่อมลงของฐานะ
• คนตกงาน    คนว่างงาน คนไม่มีงาน ผู้ว่างงาน ผู้ไม่มีงาน กลุ่มคนว่างงาน
• คนตกปลา    นักตกปลา พรานเบ็ด
• ตกอกตกใจกับ    ตกใจกลัว
• คนที่ล่อลวงผู้อื่นให้ตกอยู่ในอันตรายหรือติดกับดัก    นกต่อ
• ตกอยู่ในอันตราย    v. ประสบกับสถานการณ์ที่ทำให้เดือดร้อนอาจถึงขั้นเสียชีวิตได้ ตัวอย่างการใช้: เธอกำลังตกอยู่ในอันตรายโดยที่เธอเองไม่รู้ตัวเลยแม้แต่นิดเดียว
• ฝนตกอย่าเชื่อดาว    (สำ) ก. อย่าไว้วางใจใครหรืออะไรจนเกินไป, มักใช้เข้าคู่กับ มีเมียสาวอย่าเชื่อแม่ยาย ว่า ฝนตกอย่าเชื่อดาว มีเมียสาวอย่าเชื่อแม่ยาย.

• ไม่ใช่ด้วยการเป็นคนอ่อนแอ หรือคนตกอับ