ผู้ที่ตกอับ คือ

• ผู้ที่มีหวังแพ้
  ผู้ที่เคราะห์ร้าย
  ผู้ที่เป็นเบื้ยล่าง

• ผู้     น. คำใช้แทนบุคคล เช่น นายกรัฐมนตรีเป็นผู้รับสนองพระบรมราชโองการ หรือใช้แทนคำว่า คน เช่น ผู้นั้น ผู้นี้ ทุกผู้ทุกนาม หรือใช้แทนสิ่งที่ถือเสมือนคน
• ผู้ที่     นักโลดโผน
• ที     ๑ น. ครั้ง, คราว, หน, เช่น ทีละน้อย ทีละคน; ใช้เป็นลักษณนามบอกจำนวนครั้ง เช่น เฆี่ยน ๓ ที นาฬิกาตี ๕ ที. ๒ น. ท่าทาง, ชั้นเชิง, โอกาส, เช่น
• ที่     น. แหล่ง, ถิ่น, เช่น ที่ประกอบอาชีพ ที่ทำมาหากิน, สถานที่ เช่น ที่ประชุม ที่พัก, ตำแหน่งที่ เช่น เอาแว่นวางไว้ที่โต๊ะ; ที่ดิน เช่น ซื้อที่ ขายที่
• ี่     ที่ไม่ได้จํากัดหรือกําหนดล่วงหน้า โชคร้าย เงินสด ที่เปลี่ยนได้ง่าย
• ตก     ก. กิริยาที่ลดลงสู่ระดับต่ำในอาการอย่างพลัดลง หล่นลง เช่น ตกบันได ตกต้นตาล เครื่องบินตก; ไหลลง, หยดลงมา, เช่น น้ำตก ฝนตก เหงื่อตก; ลดลง เช่น
• ตกอับ     ก. ถึงที่อับจน, ถึงคราวชะตาตก.
• กอ     ๑ น. กลุ่มแห่งต้นไม้ที่เกิดจากเหง้าเดียวกัน เช่น กอหญ้า กอแขม กอไผ่, ต้นไม้ที่ขึ้นเป็นกลุ่ม เช่น กอข้าว, ใช้เข้าคู่กับคำ เหล่า ว่า เหล่ากอ
• อับ     ๑ น. ตลับ. ๒ ว. ไม่มีลมเข้าออก, ไม่โปร่ง, เช่น อากาศอับ, ไม่เคลื่อนไหว เช่น ลมอับ; ไม่มีตาไป (ใช้แก่หมากรุก); โง่ เช่น ปัญญาอับ;
• คนตกอับ    คนดวงตก คนมีกรรม คนอับโชค คนโชคร้าย ผู้ประสบเคราะห์กรรม
• ตกอยู่กับ    ตกเป็นภาระของ เป็นหน้าที่ของ ตกอยู่ใน
• ผู้ที่ตกอยู่ในห้วงเพ้อฝัน    ผู้ที่ฝันกลางวัน ผู้ที่ใจลอย
• การตกอับ    การอับโชค ความอาภัพ ความเคราะห์ร้าย การเสื่อมลงของฐานะ
• ตกอกตกใจกับ    ตกใจกลัว
• ผู้ที่กอบกู้    ผู้กู้ ผู้ช่วยชีวิต ผู้ช่วยเหลือ ผู้ช่วยให้รอด ผู้ช่วยไถ่บาป พระผู้เป็นเจ้า พระเยซูคริสต์