คนตาขาว คือ

• คนขลาด
  คนขี้กลัว
  คนขี้ขลาด

• คน     ๑ น. มนุษย์. ๒ ก. กิริยาที่เอามือหรือสิ่งอื่นกวนเพื่อทำสิ่งที่นอนก้นหรือที่เกาะกันอยู่เป็นกลุ่มเป็นก้อนให้กระจายขยายตัว หรือกวนสิ่งต่าง ๆ
• ตา     ๑ น. พ่อของแม่, ผัวของยาย, ชายที่เป็นญาติชั้นเดียวกับพ่อของแม่หรือที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกับตา, ( ปาก ) คำเรียกชายสูงอายุที่ตนไม่ค่อยเคารพนับถือ
• ตาขาว     ว. แสดงอาการขลาดกลัว.
• ขา     ๑ น. อวัยวะตั้งแต่ตะโพกถึงข้อเท้า สำหรับยันกายและเดินเป็นต้น (ไทยถิ่นอื่น ขา หมายความตั้งแต่ตะโพกถึงเข่า);
• ขาว     ๑ น. สีชนิดหนึ่งเหมือนสำลี. ว. มีสีอย่างสำลี, โดยปริยายหมายความว่า แจ่มแจ้ง, สะอาดบริสุทธิ์, ปราศจากมลทิน. ๒ น. เทียนขาว. ( ดู เทียนขาว
• คนขี้ขลาดตาขาว    ขี้ขลาด
• เยื่อตาขาว    ตา กระจกตา จอตา รูม่านตา เปลือกตา เลนส์ตา หนังตาชั้นที่สาม
• คนติดผงขาว    คนติดผง คนติดเฮโรอีน คนเสพเฮโรอีน ผู้ติดเฮโรอีน ผู้เสพเฮโรอีน
• ขี้ขลาดตาขาว    กลัว ขี้กลัว ขี้ขลาด ตาขาว ไม่กล้า ขลาด
• ความตาขาว    ความขี้ขลาด ความไม่กล้าหาญ
• น้ําขาว    น้ําตาลเมา น้ําเมา สาโท อุ เหล้าขาว
• คนทําข่าว    คนเขียนข่าว นักหนังสือพิมพ์
• คนค้าขาย    ผู้ขาย คนขาย ผู้จําหน่าย พ่อค้า ผู้ค้าขาย พณิช คนขายของ พนักงานขายของ ผู้ค้า
• ชีผ้าขาว    ดู ชีปะขาว ๒ (๑).
• สาขาวิชา    1) n. วิชาที่แยกย่อยออกไปจากวิชาหลัก ตัวอย่างการใช้: คณะมนุษยศาสตร์มีสาขาวิชาต่างๆ มากมายที่น่าสนใจศึกษา clf.: สาขา 2) n.

• ถูกล้อมและหาทางออกแบบคนตาขาว
• ทำไมทำเหมือนคนตาขาวอย่างนี้ ?
• ไม่ใช่สำหรับคนตาขาว
• ข้าก็เป็นแค่คนตาขาว