คนถือท้ายเรือ คือ

• คนคัดท้ายเรือ
  นายท้าย

• คน     ๑ น. มนุษย์. ๒ ก. กิริยาที่เอามือหรือสิ่งอื่นกวนเพื่อทำสิ่งที่นอนก้นหรือที่เกาะกันอยู่เป็นกลุ่มเป็นก้อนให้กระจายขยายตัว หรือกวนสิ่งต่าง ๆ
• ถือ     ก. เอาไว้ในมือ, จับยึดไว้, เช่น ถือมีด ถือปืน ถือหนังสือ; ทรงไว้, ดำรงไว้; เอาไว้ในใจ เช่น ถือศีล ถือศักดินา; ยึดเอาว่า, นับเอาว่า, เช่น
• ถือท้าย     ก. ทำหน้าที่บังคับเรือให้แล่นไปตามทิศทาง; โดยปริยายหมายความว่า เข้าข้าง เช่น ถือท้ายเด็ก; ควบคุม เช่น ถือท้ายรัฐนาวา.
• ท้า     ก. ชวนขันสู้ เช่น ท้าพนัน ท้ารบ.
• ท้าย     น. ส่วนที่อยู่สุดด้านหนึ่ง, ตรงข้ามกับ ด้านหัว เช่น ท้ายเรือ, ตรงข้ามกับ ด้านหน้า เช่น ท้ายวัง, ตรงข้ามกับ ต้น เช่น ท้ายฤดู.
• ท้ายเรือ     n. ส่วนหลังสุดของเรือ คำตรงข้าม: หัวเรือ
• เรือ     น. ยานพาหนะที่ใช้สัญจรไปมาในน้ำ มักทำด้วยวิธีขุดไม้ทั้งต้นหรือนำกระดาน สังกะสี เหล็ก เป็นต้น มาประกอบกันเข้า; ตัวหมากรุกที่เดินตาตรงได้ตลอด;
• คนถือท้ายเรือแข่ง    คนที่ทำหน้าที่ดูแลเรือบด หัวหน้ามือพายของเรือแข่ง
• ทําหน้าที่เป็นคนถือท้ายเรือแข่ง    คัดท้ายเรือ
• คนคัดท้ายเรือ    คนถือท้ายเรือ
• คนพายเรือ    คนกรรเชียงเรือ คนแจวเรือ ฝีพาย คนเรือ คนพาย คนแจว
• ห้องถือท้ายเรือ    ห้องนําการเดินเรือ ห้องนําร่อง
• ถ่ายเรือ    ต่อเรือ เปลี่ยนเรือ ถ่ายรถ ถ่ายเท
• พายเรือ    กรรเชียง ตีกรรเชียง กรรเชียงเรือ กีฬาพายเรือ แจว แจวเรือ พายเรือแบบกรรเชียง พาย
• พายเรือทวนน้ำ    (สำ) ก. ทำด้วยความยากลำบาก.