คนประมาท คือ

• คนสะเพร่า
  คนไม่เอาไหน
  คนขี้หลงขี้ลืม
  คนเลินเล่อ
  คนไม่มีสมาธิ

• คน     ๑ น. มนุษย์. ๒ ก. กิริยาที่เอามือหรือสิ่งอื่นกวนเพื่อทำสิ่งที่นอนก้นหรือที่เกาะกันอยู่เป็นกลุ่มเป็นก้อนให้กระจายขยายตัว หรือกวนสิ่งต่าง ๆ
• ปร     ปะระ-, ปอระ- ว. อื่น, ใช้เป็นบทหน้าสมาส เช่น ปรปักษ์ ปรโลก. ( ป. ).
• ประ     ปฺระ ใช้เติมหน้าคำอื่นเพื่อให้คำหนักแน่นขึ้น เช่น ชิด เป็น ประชิด, ท้วง เป็น ประท้วง; คำที่แผลงมาจาก ผ เช่น ผทม เป็น ประทม แล้วแผลง ประ เป็น บรร
• ประมาท     ปฺระหฺมาด ก. ขาดความรอบคอบ, ขาดความระมัดระวังเพราะทะนงตัว, เช่น เวลาขับรถอย่าประมาท; ดูหมิ่น เช่น ประมาทฝีมือ. น. ความเลินเล่อ,
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• ระมา     น. เหลือบ. ( ช. ).
• มา     ๑ น. พระจันทร์. ( ป. ; ส. มาสฺ). ๒ ก. เคลื่อนออกจากที่เข้าหาตัวผู้พูด เช่น มานี่ มาหาฉันหน่อย, ตรงกันข้ามกับ ไป. ว.
• หมิ่นประมาท    ก. แสดงกิริยาวาจาดูถูกเหยียดหยามผู้อื่น. (กฎ) น. ชื่อความผิดทางอาญาฐานใส่ความผู้อื่นต่อบุคคลที่สาม โดยประการที่น่าจะทำให้ผู้อื่นนั้นเสียชื่อเสียง ถูกดูหมิ่น หรือถูกเกลียดชัง.
• การหมิ่นประมาท    การดูถูก การลบหลู่ การสบประมาท การหมิ่นเกียรติ การลบหลู่ดูหมิ่น การใส่ร้ายป้ายสี การทําลายชื่อเสียง คําพูดทําลายชื่อเสียง คําพูดให้ร้าย การขาดความเคารพนับถือ ความขายหน้า ความไม่เคารพยำเกรง
• ซึ่งหมิ่นประมาท    ซึ่งดูถูก
• ผู้หมิ่นประมาท    ผู้ใส่ร้าย
• คนประมูล    ผู้ประมูล
• ที่เป็นการหมิ่นประมาท    ที่เป็นการใส่ร้าย
• เป็นการหมิ่นประมาท    ซึ่งกล่าวร้าย ซึ่งป้ายสี เป็นการใส่ร้าย
• คนประสาท    คนวิตกกังวล

• คุณ ชอย ผมไม่ใช่คนประมาท คุณก็รู้
• เธอเป็นคนประมาทนะ
• หลายคนประมาทเชื่อว่าหมัดอาศัยอยู่เฉพาะสัตว์ตัวอย่างเช่นในแมวและสุนัขและไม่มีพวกเขาตายอย่างรวดเร็วโดยไม่ต้องมีแหล่งอาหาร
• และเกรงว่าจะมีคนกระทำผิดประเวณีหรือคนประมาทเหมือนอย่างเอซาว ผู้ได้เอาสิทธิของบุตรหัวปีนั้นขายเสียเพราะเห็นแก่อาหารคำเดียว