คนผอมแห้ง คือ
"คนผอมแห้ง" การใช้"คนผอมแห้ง" อังกฤษ
- คน ๑ น. มนุษย์. ๒ ก. กิริยาที่เอามือหรือสิ่งอื่นกวนเพื่อทำสิ่งที่นอนก้นหรือที่เกาะกันอยู่เป็นกลุ่มเป็นก้อนให้กระจายขยายตัว หรือกวนสิ่งต่าง ๆ
- ผอม ว. ร่างกายมีเนื้อน้อย, ซูบ, ตรงข้ามกับ อ้วน.
- ผอมแห้ง ว. ผอมมากจนแทบไม่มีเรี่ยวแรง.
- อม ก. เอาสิ่งของใส่ปากแล้วหุบปากไว้ไม่กลืนลงไป, โดยปริยายหมายความว่า ไม่แสดงออกมา เช่น อมภูมิ; กลมกลืน, ปนกัน, เช่น อมเปรี้ยวอมหวาน เขียวอมเหลือง; (
- แห ๑ น. ชื่อเครื่องจับปลาชนิดหนึ่ง ถักเป็นตาข่าย ใช้ทอดแผ่ลงในน้ำแล้วค่อย ๆ ดึงขึ้นมา. ๒ ( ถิ่น-ปักษ์ใต้, อีสาน ) ว. เปรียว, ไม่เชื่อง. ๓ (
- แห้ ว. เสียงอย่างเสียงหมาคำราม, เขียนเป็น แฮ่ ก็มี.
- แห้ง ว. ไม่มีน้ำ, หมดน้ำ, เช่น คลองแห้ง โอ่งแห้ง, ไม่เปียก เช่น ผ้าแห้ง, ที่ไม่ใส่น้ำ เช่น ก๋วยเตี๋ยวแห้ง บะหมี่แห้ง, ไม่สด เช่น ใบไม้แห้ง;
- ทำให้ผอมแห้ง ทำให้ซูบผอม ทำให้ที่ดินจืด
- ทําให้ผอมแห้ง ทําให้ซูบผอม
- ภาวะผอมแห้ง ความผิดปกติของภาวะโภชนาการ
- คนผอมที่สวมเสื้อขาดหลายแห่ง คนผอมมาก สิ่งที่ใช้ขู่คน
- คนผอมมาก คนผอมที่สวมเสื้อขาดหลายแห่ง สิ่งที่ใช้ขู่คน
- ผอมแห้งแรงน้อย 1) v. ผ่ายผอมมากและไม่มีเรี่ยวแรง ชื่อพ้อง: ผอม, ซูบซีด, ผ่ายผอม, บักโกรก, ผอมแห้ง ตัวอย่างการใช้: แม้ว่าแกจะผอมแห้งแรงน้อยแต่แกก็สามารถทำงานหนักได้เช่นเดียวกับกรรมกรคนอื่นๆ 2) adj.
- ผอมสูง สูงยาว สูงชะลูด ผองโย่ง ยาวเหยียด ยาวเล็ก สูงโงนเงน
- คนที่ผอมมาก สัตว์ที่ผอมมาก
ประโยค
- ก็โจรสลัดนั้นแหละ ที่ช่วยเธอไว้ ไอคนผอมแห้ง
- ดูท่าจะมีแต่คนผอมแห้งแรงน้อยในนี้นะ
- ในศาลาเหล่านั้นมีคนป่วยเป็นอันมากนอนอยู่ คนตาบอด คนง่อย คนผอมแห้ง กำลังคอยน้ำกระเพื่อม
มือถือ