คนสามหาว คือ

• คนหยาบคาย
  คนต่ำช้า
  คนธรรมดา ๆ

• คน     ๑ น. มนุษย์. ๒ ก. กิริยาที่เอามือหรือสิ่งอื่นกวนเพื่อทำสิ่งที่นอนก้นหรือที่เกาะกันอยู่เป็นกลุ่มเป็นก้อนให้กระจายขยายตัว หรือกวนสิ่งต่าง ๆ
• สา     ๑ น. หมา. ( ป. ; ส. ศฺวนฺ). ๒ ( ถิ่น-พายัพ ) น. ต้นกระสา. ( ดู กระสา ๓ ), ชื่อกระดาษที่ทำจากเปลือกต้นกระสา ใช้ทำร่มเป็นต้น เรียกว่า
• สาม     สามะ-, สามมะ- น. บทสรรเสริญ; การสรรเสริญ. ( ส. ). ๑ น. จำนวนสองบวกหนึ่ง; ชื่อเดือนจันทรคติ เรียกว่า เดือน ๓ ตกในราวเดือนกุมภาพันธ์.
• สามหาว     ๑ ว. หยาบคาย, โอหังก้าวร้าวผู้หลักผู้ใหญ่, (ใช้แก่วาจา) เช่น เด็กพูดจาสามหาวกับผู้ใหญ่. ๒ ( ราชา ) น. เรียกผักตบชนิด Monochoria hastata
• มหา     ๑ ว. ใหญ่, ยิ่งใหญ่, มักใช้เป็นส่วนหน้าของสมาส บางทีก็ลดรูปเป็น มห เช่น มหรรณพ มหัทธนะ มหัศจรรย์. ๒ น.
• หา     ๑ ก. มุ่งพบ, พบ, เช่น ไปหาหมอ เพื่อนมาหา; เยี่ยม, เยี่ยมเยียน, เช่น เพิ่งทราบว่าครูกำลังป่วย ต้องไปหาท่านเสียหน่อย; ฟ้อง, กล่าวโทษ, เช่น
• หาว     น. ที่แจ้ง, ท้องฟ้า, เช่น กลางหาว. ก. กิริยาที่สูดลมเข้าแล้วระบายลมออกทางปากเมื่อเวลาง่วงนอนเป็นต้น.
• ผักสามหาว    (ราชา) น. ผักตบชนิด Monochoria hastata Solms.
• ความสามหาว    คำหยาบ นิสัยหยาบคาย ภาษาหยาบคาย ลักษณะธรรมดา ๆ สิ่งที่หยาบคาย
• สามหาบ    น. เรียกอาหารคาว ๑ หาบ หวาน ๑ หาบ และเครื่องหุงต้ม ๑ หาบที่เจ้าภาพหาบเดินรอบเมรุแล้วถวายพระสงฆ์ในเวลาเก็บอัฐิ ว่า สามหาบ, เรียกการเดินในพิธีเช่นนั้นว่า เดินสามหาบ.
• มหาสาวก    น. พระสาวกชั้นผู้ใหญ่ของพระพุทธเจ้า ๘๐ องค์ ซึ่งรวมพระอัครสาวกทั้ง ๒ องค์เข้าไว้ในจำนวนนั้นด้วย. (ป.; ส. มหาศฺราวก).
• คนสามัญ    มวลชน มหาชน คนทั่วไป ฆราวาส คนธรรมดาๆ บุคคลธรรมดา หมู่คณะ ประชาชน ประชาชี สามัญชน คนธรรมดาทั่วไป ไพร่
• คนหนุ่มคนสาว    คนที่มีอายุน้อย เด็ก คนหนุ่มสาว หนุ่มสาว สัตว์ที่ยังมีอายุน้อย เยาวชน
• กลุ่มคนสามัญ    สามัญชน คนทั่วไป คนธรรมดาสามัญ
• อสีติมหาสาวก    น. สาวกใหญ่ ๘๐ องค์ของพระพุทธเจ้า. (ป.).

• ข้าให้สมญามันว่าคนสามหาว