คนสำมะเลเทเมา คือ

• คนชั่วร้าย
  คนที่พระเจ้าทอดทิ้งและไม่สามารถจะช่วยได้
  คนเลวทราม
  คนเหลือขอ
  ผู้นอกรีต
  ผู้ไม่ยอมเชื่อ

• คน     ๑ น. มนุษย์. ๒ ก. กิริยาที่เอามือหรือสิ่งอื่นกวนเพื่อทำสิ่งที่นอนก้นหรือที่เกาะกันอยู่เป็นกลุ่มเป็นก้อนให้กระจายขยายตัว หรือกวนสิ่งต่าง ๆ
• สำ     ก. ซับซ้อนกัน, ปะปนกัน, ไม่เป็นลำดับ, ไม่เป็นระเบียบ.
• สำมะเลเทเมา     ก. คบหากันอย่างเลอะเทอะ เช่น พอตกเย็นก็พากันไปสำมะเลเทเมา, ประพฤติเหลวไหลเช่นกินเหล้าเมายาเป็นต้น เช่น เขาชอบสำมะเลเทเมา
• มะ     ๑ คำนำหน้าต้นไม้หรือผลไม้บางอย่าง กร่อนมาจากคำ “หมาก” โบราณแปลว่า ลูกไม้, ผลไม้. ๒ น. นาย (ใช้นำหน้าชื่อคน). ( ต. ).
• เท     ก. ตะแคงหรือเอียงภาชนะเพื่อให้สิ่งที่อยู่ในนั้นไหลลงไปหรือออกไป เช่น เทน้ำ เทขยะ, โดยปริยายหมายถึงกิริยาอาการคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ฝนตกลงมามาก ๆ
• เม     น. แม่. ( ข. ).
• เมา     ก. อาการที่มึนจนลืมตัวขาดสติเพราะฤทธิ์เหล้าฤทธิ์ยาเป็นต้น เช่น เมาเหล้า เมากัญชา, มีอาการวิงเวียนคลื่นเหียนอาเจียนเพราะโดยสารเรือ รถ เครื่องบิน
• มา     ๑ น. พระจันทร์. ( ป. ; ส. มาสฺ). ๒ ก. เคลื่อนออกจากที่เข้าหาตัวผู้พูด เช่น มานี่ มาหาฉันหน่อย, ตรงกันข้ามกับ ไป. ว.
• การสำมะเลเทเมา    การทำใหกระจายตัว การใช้จ่ายอย่างสุรุ่ยสุร่าย
• ผู้สำมะเลเทเมา    ผู้ก่อการจลาจล ผู้ก่อความไม่สงบ
• สํามะเลเทเมา    ที่ดื่มเหล้าจัดและบ่อย หลงระเริง เหลวไหล
• ทะเบียนสำมะโนครัว    ดู สำมะโนครัว.
• ชำมะเลียง    น. ชื่อไม้ต้นชนิด Lepisanthes fruticosa Leenh. ในวงศ์ Sapindaceae ใบยาว ผลสุกสีม่วงดำ กินได้ รสหวานปนฝาด, พุมเรียง ก็เรียก.
• โต๊ะเทเบิลเทนนิส    โต๊ะปิงปอง
• สิ่งที่เล็กมากเมื่อเทียบกับสิ่งของประเภทเดียวกัน    สิ่งที่เล็กกว่าปกติ