คนหาบเร่ คือ

• หาบเร่

• คน     ๑ น. มนุษย์. ๒ ก. กิริยาที่เอามือหรือสิ่งอื่นกวนเพื่อทำสิ่งที่นอนก้นหรือที่เกาะกันอยู่เป็นกลุ่มเป็นก้อนให้กระจายขยายตัว หรือกวนสิ่งต่าง ๆ
• หา     ๑ ก. มุ่งพบ, พบ, เช่น ไปหาหมอ เพื่อนมาหา; เยี่ยม, เยี่ยมเยียน, เช่น เพิ่งทราบว่าครูกำลังป่วย ต้องไปหาท่านเสียหน่อย; ฟ้อง, กล่าวโทษ, เช่น
• หาบ     ก. เอาของห้อยปลายคาน ๒ ข้างแล้วแบกกลางคานพาไป. น. ชื่อมาตราชั่งตามวิธีประเพณีแบบไทย ๕๐ ชั่ง เป็น ๑ หาบ = ๖๐ กิโลกรัม, หาบหลวง ก็เรียก,
• หาบเร่     น. ผู้ที่หาบของไปเร่ขาย.
• เร่     ก. เที่ยวไปไม่ประจำเป็นตำแหน่งแห่งที่ (ใช้แก่การค้าย่อย หรือรับจ้างขนส่งซึ่งไม่ประจำที่) เช่น เร่ขายของ, เตร่, เดินไปเดินมาอย่างไม่มีจุดหมาย, เช่น
• ผู้หาบเร่    พ่อค้าเร่ คนขายของหาบเร่
• คนขายของหาบเร่    พ่อค้าเร่ ผู้หาบเร่
• แม่ค้าหาบเร่    n. คนที่หาบเร่ขายของตามท้องถนน , ตัวอย่างการใช้: แม่ค้าหาบเร่ได้รับการผ่อนผันจากกรุงเทพมหานครให้ขายสินค้าได้ในจุดผ่อนผัน
• คนหายสาบสูญ    คนสาบสูญ
• หาบเร่แผงลอย    หาบเร่ ผู้เร่ขาย พ่อค้าเร่
• ซึ่งถูกโค่นหรือปราบเรียบ    เหมือนกันหมด แน่นนอน แฟบ ไม่มีจุดหมายปลายทาง ไร้ฟอง
• คานหาบ    คานหิ้วน้ํา
• ราบเรียบ    ว. ราบเสมอกัน เช่น ที่ราบเรียบ พื้นน้ำราบเรียบ.
• คนที่ชอบเรียนหนังสือมาก    ปลวกหนังสือ ผู้ที่ชอบอ่านหนังสือมาก หนอนกัดกินหนังสือ
• คนหากิน    n. ผู้หาเงินด้วยการหลอกลวง ตัวอย่างการใช้: คนหากินพวกนี้จะหากินกับคนบ้านนอกที่เพิ่งมาจากต่างจังหวัด ยังไม่รู้ประสีประสา clf.: คน