คนเชย คือ

• คนน่ารังเกียจ
  คนหัวโบราณ

• คน     ๑ น. มนุษย์. ๒ ก. กิริยาที่เอามือหรือสิ่งอื่นกวนเพื่อทำสิ่งที่นอนก้นหรือที่เกาะกันอยู่เป็นกลุ่มเป็นก้อนให้กระจายขยายตัว หรือกวนสิ่งต่าง ๆ
• เชย     ก. สัมผัสเบา ๆ หรือช้อนขึ้นเบา ๆ ด้วยความเอ็นดูหรือรักใคร่ เช่น เชยแก้ม เชยคาง; โปรยปรายลงมา ในคำว่า ฝนเชย; พัดมาเฉื่อย ๆ (ใช้แก่ลม);
• ชย     ชะยะ น. การชนะ. ( ป. , ส. ). ( ดู ชัย ).
• คนเชยๆ    คนที่น่าเบื่อ
• คนเชียร์    กองเชียร์
• คนเช็ด    การขัด การลูบ การสี คนถู คนเช็ดถู
• คนเช็ดถู    คนถู คนเช็ด
• คนเช่า    ผู้เช่า ผู้จ่ายค่าเช่า
• ความเปิ่นเชย    ควมมซุ่มซ่าม ความงุ่มง่าม
• ชมเชยในเรื่อง    ยกย่องในเรื่อง
• คนเชิดหุ่น    นักเชิดหุ่น นักเชิดหุ่นกระบอก
• ชดเชย    ก. ใช้แทนสิ่งที่เสียไป, เพิ่มเติม.
• ชมเชย    ก. ยกย่อง, สรรเสริญ; แสดงกิริยาเสน่หา.
• อบเชย    น. ชื่อไม้ต้นหลายชนิดในสกุล Cinnamomum วงศ์ Lauraceae ใช้ทำยาและปรุงน้ำหอม เช่น อบเชยญวน หรือ ฝนแสนห่า (C. bejolghota Sweet), อบเชยจีน (C. aromaticum Nees), อบเชยเทศ (C. verum J. Presl).
• เชยชม    ก. จับต้องเล้าโลม, กอดจูบ.

• คุณบอกว่า ฉันเป็นคนเชยๆ ไม่มีบ้าน
• คุณเป็นคนเชยที่สุดที่ฉันเคยเจอ
• ฉันไม่เชือว่า ฉันจะเป็นคนเชยๆ
• คนเชยๆ ใส่เสื้อโปโลเหรอเนี่ย
• จำได้แล้ว รู้ซะบ้าง พวกคนเชย