คนเป่าปี่สก๊อต คือ
"คนเป่าปี่สก๊อต" อังกฤษ
- คน ๑ น. มนุษย์. ๒ ก. กิริยาที่เอามือหรือสิ่งอื่นกวนเพื่อทำสิ่งที่นอนก้นหรือที่เกาะกันอยู่เป็นกลุ่มเป็นก้อนให้กระจายขยายตัว หรือกวนสิ่งต่าง ๆ
- คนเป่าปี่ คนเป่าขลุ่ย คนเป่าปี่สก๊อต
- เป่า ก. พ่นลมออกมาทางปาก, อาการที่ลมพุ่งเข้ามาหรือออกไปเช่นนั้น เช่น ตรงหน้าต่างลมเป่าดี, ทำให้เครื่องดนตรีหรือสิ่งอื่นเกิดเสียงโดยใช้ลมปากเช่น
- เป่าปี่ ( ปาก ) ก. สูบฝิ่น; ร้องไห้.
- ป่า น. ที่ที่มีต้นไม้ต่าง ๆ ขึ้นมา, ถ้าเป็นต้นสัก เรียกว่า ป่าสัก, ถ้าเป็นต้นรัง เรียกว่า ป่ารัง, ถ้ามีพรรณไม้ชนิดใดชนิดหนึ่งขึ้นอยู่มาก
- ปี น. เวลาชั่วโลกโคจรรอบดวงอาทิตย์ครั้งหนึ่งราว ๓๖๕ วัน; เวลา ๑๒ เดือนตามสุริยคติ.
- ปี่ น. เครื่องดนตรีประเภทเป่าลมอย่างหนึ่งที่ใช้ลิ้น ตัวปี่หรือเลาปี่มักทำด้วยไม้แก่น เช่น ไม้ชิงชัน ไม้พะยูง มีลักษณะค่อนข้างยาว ป่องตรงกลาง
- ี่ ที่ไม่ได้จํากัดหรือกําหนดล่วงหน้า โชคร้าย เงินสด ที่เปลี่ยนได้ง่าย
- สก สะกะ- ว. ของตน. ( ป. ; ส. สฺวก). ๒ น. ผม. ( ข. สก่). ๓ ( โบ ) ก. สะเด็ดน้ำ เช่น เอาข้าวที่ซาวน้ำแล้วใส่ในตะแกรงเพื่อให้น้ำแห้ง
- ก๊อ ( ถิ่น-พายัพ ) น. ทับทิม เช่น ต้นก๊อ ว่า ต้นทับทิม. ( พจน. ๒๔๙๓).
- ผู้เป่าปี่สก๊อต คนวางท่อ ผู้เป่าปี่หรือขลุ่ย
- สก็อตวิสกี้ วิสกี วิสกี้ สกอตช์วิสกี สกอตต์วิสกี
- คนสก็อตแลนด์ ชาวสกอต ชาวสก็อต ชาวสกอตแลนด์ ชาวสก็อตแลนด์
- คนเอสกิโม ชาวเอสกิโม
- ซึ่งเป็นผ้าลายสก็อต ซึ่งเป็นผ้าตาหมากรุก
มือถือ