คนเป่าปี่ คือ

• คนเป่าขลุ่ย
  คนเป่าปี่สก๊อต

• คน     ๑ น. มนุษย์. ๒ ก. กิริยาที่เอามือหรือสิ่งอื่นกวนเพื่อทำสิ่งที่นอนก้นหรือที่เกาะกันอยู่เป็นกลุ่มเป็นก้อนให้กระจายขยายตัว หรือกวนสิ่งต่าง ๆ
• เป่า     ก. พ่นลมออกมาทางปาก, อาการที่ลมพุ่งเข้ามาหรือออกไปเช่นนั้น เช่น ตรงหน้าต่างลมเป่าดี, ทำให้เครื่องดนตรีหรือสิ่งอื่นเกิดเสียงโดยใช้ลมปากเช่น
• เป่าปี่     ( ปาก ) ก. สูบฝิ่น; ร้องไห้.
• ป่า     น. ที่ที่มีต้นไม้ต่าง ๆ ขึ้นมา, ถ้าเป็นต้นสัก เรียกว่า ป่าสัก, ถ้าเป็นต้นรัง เรียกว่า ป่ารัง, ถ้ามีพรรณไม้ชนิดใดชนิดหนึ่งขึ้นอยู่มาก
• ปี     น. เวลาชั่วโลกโคจรรอบดวงอาทิตย์ครั้งหนึ่งราว ๓๖๕ วัน; เวลา ๑๒ เดือนตามสุริยคติ.
• ปี่     น. เครื่องดนตรีประเภทเป่าลมอย่างหนึ่งที่ใช้ลิ้น ตัวปี่หรือเลาปี่มักทำด้วยไม้แก่น เช่น ไม้ชิงชัน ไม้พะยูง มีลักษณะค่อนข้างยาว ป่องตรงกลาง
• ี่     ที่ไม่ได้จํากัดหรือกําหนดล่วงหน้า โชคร้าย เงินสด ที่เปลี่ยนได้ง่าย
• คนเป่าปี่สก๊อต    คนเป่าขลุ่ย คนเป่าปี่
• คนเจ้าปัญหา    ตัวยุ่ง
• คนเบาปัญญา    คนเขลา คนเซ่อ คนโง่ คนทึ่ม คนไม่มีหัวคิด หัวหุ่นไม้
• คนเฝ้าประตู    คนดูแลอาคาร คนเฝ้าอาคาร
• คนเปิ่น    คนปล่อยไก่
• คนเปลือย    คนเปลือยกาย
• คนที่เป็นแพะรับบาป    ผู้รับโทษแทนผู้อื่น
• เขียนเป็นคําประพันธ์    แสดงเป็นบทกวี

• ฉันชอบคนเป่าปี่ โอ บอย มากกว่าดนตรีคลาสสิคเสียอีก !
• คนพวกนี้เป่ายาได้เก่งกว่าคนเป่าปี่อีกน่ะ นายว่ามั๊ย
• เวลามีคนเป่าปี่นั่น ฉันต้องยักย้ายส่ายสะโพก