คนแปลกพิกล คือ

• คนประหลาด

• คน     ๑ น. มนุษย์. ๒ ก. กิริยาที่เอามือหรือสิ่งอื่นกวนเพื่อทำสิ่งที่นอนก้นหรือที่เกาะกันอยู่เป็นกลุ่มเป็นก้อนให้กระจายขยายตัว หรือกวนสิ่งต่าง ๆ
• คนแปลก     คนนอกคอก คนนอกลู่นอกทาง คนที่มีนิสัยไม่เหมือนใคร คนนิสัยประหลาดๆ
• แป     น. ส่วนหนึ่งของโครงสร้างหลังคา วางอยู่บนโครงสร้างอื่น ๆ ได้แก่ จันทัน ปลายเต้า เสาตุ๊กตา ปลายขื่อ และปลายขื่อประธาน
• แปล     แปฺล ก. ถ่ายความหมายจากภาษาหนึ่งมาเป็นอีกภาษาหนึ่ง, ทำให้เข้าใจความหมาย.
• แปลก     แปฺลก ว. แตกต่างไปจากที่เคยคิด เคยรู้ เคยเห็น เป็นต้น เช่น แปลกตา แปลกใจ; ต่าง, เพี้ยนไป, ผิดปรกติ เช่น เป็นคนแปลก.
• ปลก     ปะหฺลก ว. อาการที่ยกมือไหว้ถี่ผงก ๆ (ใช้แก่กริยาไหว้ ว่า ไหว้ปลก ๆ).
• ลก     ว. หก; ( โบ ) เรียกลูกชายคนที่ ๖ ว่า ลก, คู่กับ ลูกหญิงคนที่ ๖ ว่า อก.
• พิก     การยืนขวางผู้เล่นฝ่ายรับ
• พิกล     ว. ผิดปรกติ, แปลกไป, เช่น รูปร่างพิกล ทำท่าพิกล พูดพิกล. ( ป. , ส. วิกล ว่า ขาดแคลน, อ่อนแอ).
• กล     กน, กนละ- น. การลวงหรือล่อลวงให้หลงหรือให้เข้าใจผิดเพื่อให้ฉงนหรือเสียเปรียบ เช่น เล่ห์กล, เล่ห์เหลี่ยม เช่น กลโกง;
• อาการกลัวคนแปลกหน้า    อาการกลัวคนต่างชาติ ความรังเกียจชาวต่างชาติ
• คนแปลกหน้า    n. คนที่ไม่เคยรู้จักกัน คำตรงข้าม: คนรู้จักมักคุ้น, คนรู้จัก, คนคุ้นเคย ตัวอย่างการใช้: สมัยนี้อย่าไว้ใจคนแปลกหน้าง่ายๆ clf.: คน
• คนแปลกแยก    ผู้ที่ปรับตัวให้เข้ากับสิ่งแวดล้อมไม่ได้
• แปลกลับ    กลับสู่สภาพเดิม พลิกกลับ วกกลับ หวนรำลึก เอียงไปข้างหลัง
• ไม่เห็นแปลก    ไม่น่าประหลาด ไม่น่าแปลก