คนไต่บันได คือ

• คนปีนบันได

• คน     ๑ น. มนุษย์. ๒ ก. กิริยาที่เอามือหรือสิ่งอื่นกวนเพื่อทำสิ่งที่นอนก้นหรือที่เกาะกันอยู่เป็นกลุ่มเป็นก้อนให้กระจายขยายตัว หรือกวนสิ่งต่าง ๆ
• คนไต่     คนปีน คนใฝ่สูง อุปกรณ์ที่ช่วยในการปีนป่าย ไม้เลื้อย
• ไต     ( สรีร ) น. อวัยวะคู่หนึ่งของคนและสัตว์ อยู่ในช่องท้องใกล้กระดูกสันหลัง ทำหน้าที่ขับของเสียออกมากับน้ำปัสสาวะ; สิ่งซึ่งเป็นก้อนแข็งอยู่ในเนื้อ.
• ไต่     ก. อาการที่เคลื่อนไปหรือคืบคลานไปของสัตว์บางจำพวก เช่น กระรอก กระแต มด หนอน; เดินไปด้วยความระมัดระวัง เช่น ไต่กันสาด ไต่ลวด,
• บัน     ๑ น. จั่ว (หน้าจั่วของปราสาท โบสถ์ วิหาร เรียกว่า หน้าบัน). ๒ ก. ผัน, ผิน. ๓ ก. เบา, น้อย, เช่น มัวเมาไม่บัน. ( ดึกดำบรรพ์ ).
• บันได     น. สิ่งที่ทำเป็นขั้น ๆ สำหรับก้าวขึ้นลง, กระได ก็ว่า, โดยปริยายหมายถึงบุคคลหรือสิ่งที่อาศัยใช้ไต่เต้าขึ้นไปสู่ฐานะหรือตำแหน่งที่สูงขึ้นไป.
• ได     น. มือ. ( ข. ).
• การไต่บันได    การปีนบันได
• คนไต่เขา    คนปีนเขา
• คนไต้หวัน    ชาวไต้หวัน
• บินได้    ขึ้น ๆ ลง ๆ ปะทุง่าย ระเบิดง่าย ระเหยเป็นไอได้รวดเร็ว ลบเลือนได้
• แม่บันได    น. ไม้ยาว ๒ อันที่ขนาบสำหรับสอดใส่หรือตีลูกบันได, แม่กระได ก็เรียก.
• คนปีนบันได    คนไต่บันได
• คนไร้บ้าน    คนจรจัด คนอาศัยนอนตามถนน คนไม่มีที่อยู่เป็นหลักแหล่ง คนไร้ที่อยู่อาศัย คนไม่มีบ้าน กลุ่มคนไร้บ้าน คนไร้ที่พักพิง
• บันไดลิง    ๑ น. บันไดเชือกที่ตรึงติดเฉพาะส่วนบน ใช้ไต่ขึ้นที่สูงหรือไต่ลงที่ต่ำ, กระไดลิง ก็ว่า. ๒ ดู กระไดลิง ๒.