ความขี้เหร่ คือ

• ความน่าเกลียด
  ความอัปลักษณ์

• ความ     คฺวาม น. เรื่อง เช่น เนื้อความ เกิดความ; อาการ เช่น ความทุกข์ ความสุข; คดีที่ฟ้องร้องกันในโรงศาล; คำนำหน้ากริยาหรือวิเศษณ์เพื่อแสดงสภาพ เช่น
• วา     ๑ น. มาตราวัดตามวิธีประเพณี เท่ากับ ๔ ศอก มีอัตราเท่ากับ ๒ เมตร, อักษรย่อว่า ว. ก. กิริยาที่กางแขนเหยียดตรงออกทั้ง ๒ ข้าง. ๒ น.
• วาม     วามะ- ว. ซ้าย, ข้างซ้าย. ( ป. , ส. ). ๑ ว. เป็นแสงเรือง ๆ อย่างแสงหิ่งห้อย เช่น น้ำเคี้ยวยูงว่าเงี้ยว ยูงตาม ทรายเหลือบหางยูงงาม ว่าหญ้า
• ขี้     ก. กิริยาที่ถ่ายกากอาหารออกทางทวารหนัก, ถ่ายอุจจาระ, ราชาศัพท์ว่า ลงพระบังคนหนัก. น. กากอาหารที่ร่างกายไม่ต้องการแล้วขับถ่ายออกทางทวารหนัก,
• ขี้เหร่     ว. ไม่สวย, ไม่งาม, บางทีใช้เข้าคู่กับคำ ขี้ริ้ว เป็น ขี้ริ้วขี้เหร่.
• เห     ก. เบนไป เช่น เหหัวเรือ, เขว เช่น เขาเหไปเข้าข้างศัตรู, เฉ เช่น รถยนต์เหออกนอกทาง.
• ความขี้เหนียว    ความตระหนี่ ความงก ความเค็ม การประหยัด ความมัธยัสถ์
• ความขมขื่น    ความเจ็บใจ ความทุกข์ระทม ความชอกช้ํา ความตรอมตรม ความพยาบาท ความอาฆาต ความเคียดแค้น ความแค้นเคือง
• ความขม    n. รสอย่างหนึ่งอย่างรสสะเดาหรือบอระเพ็ด คำตรงข้าม: ความหวาน ตัวอย่างการใช้: ความขมของยาทำให้เขาต้องดื่มน้ำหวานตาม
• ความขัน    ความรวดเร็ว ความว่องไว ความเร็ว
• ความขื่น    ความขม
• ความขุ่น    ความมัว
• ความเหมาะสมของที่ดิน    ศักยภาพของที่ดิน
• ต้นเหตุของความขัดแย้ง    เหตุการณ์ที่ก่อให้เกิดสงคราม
• ความขบขัน    ความตลกขบขัน ความตลก

• ไอ้ความขี้เหร่น่ะ ..