ความเลอะเลือน คือ

• ความวิปลาส
  ความเลื่อนลอย
  ความขาดสติ
  ความคลุมเครือ
  ความมืดสลัว
  ความสลัว
  เมฆหมอก

• ความ     คฺวาม น. เรื่อง เช่น เนื้อความ เกิดความ; อาการ เช่น ความทุกข์ ความสุข; คดีที่ฟ้องร้องกันในโรงศาล; คำนำหน้ากริยาหรือวิเศษณ์เพื่อแสดงสภาพ เช่น
• วา     ๑ น. มาตราวัดตามวิธีประเพณี เท่ากับ ๔ ศอก มีอัตราเท่ากับ ๒ เมตร, อักษรย่อว่า ว. ก. กิริยาที่กางแขนเหยียดตรงออกทั้ง ๒ ข้าง. ๒ น.
• วาม     วามะ- ว. ซ้าย, ข้างซ้าย. ( ป. , ส. ). ๑ ว. เป็นแสงเรือง ๆ อย่างแสงหิ่งห้อย เช่น น้ำเคี้ยวยูงว่าเงี้ยว ยูงตาม ทรายเหลือบหางยูงงาม ว่าหญ้า
• เลอ     บ. เหนือ, ข้างบน, พ้น. ว. ยิ่ง. ( ข. ).
• เลอะ     ว. เปื้อน เช่น เสื้อเลอะเขม่า หน้าเลอะหมึก, เปรอะไปด้วยสิ่งเปียก ๆ แฉะ ๆ มีลักษณะเละอย่างโคลนเลน เช่น ย่ำโคลนขึ้นบ้านเลอะหมด,
• เลอะเลือน     ว. หลง ๆ ลืม ๆ, ฟั่นเฟือน, เช่น พอแก่ตัว ความจำเลอะเลือน.
• เลือ     ( ถิ่น ) ว. บาง, ลาง.
• เลือน     ว. มัว ๆ, ไม่แจ่มแจ้ง, เช่น ภาพเก่าสีเลือนไปจนเห็นหน้าไม่ชัด มองเห็นเลือน ๆ, เฟือน ๆ เช่น ความจำเลือนไป. ก. บัง, กั้น, เช่น มีกำแพงแลงเลือน
• ลือ     ก. พูดกันทั่วไป แต่ยังไม่มีอะไรยืนยันได้แน่นอน เช่น เขาลือว่าจะเกิดเหตุที่ท่าน้ำ, (โบราณ ใช้ ฦๅ). ( ข. ).
• อน     อะนะ- เป็นคำปฏิเสธ แปลว่า ไม่, ไม่ใช่, ใช้ประกอบหน้าศัพท์บาลีและสันสกฤตที่ขึ้นต้นด้วยสระ เช่น อาทร = เอื้อเฟื้อ, อนาทร = ไม่เอื้อเฟื้อ. ( ดู อ ๒
• ความรู้สึกที่เลอะเลือน    ความสะดุดใจ - แสงริบหรี่ แสงอ่อน ๆ
• ความเลื่อนลอย    ความวิปลาส ความเลอะเลือน ความขาดสติ ความคลุมเครือ
• มีสติเลอะเลือน    ชอบมากเกินไป ให้ความรักมากเกินไป
• เลอะเทอะเปรอะเปื้อน    เปรอะเปื้อน เลอะ เลอะเทอะ
• ความเละเทะ    ความป่นปี้ ความเหลวแหลก

• ในความเลอะเลือนของคุณ