ควิวคว้าง คือ
-คฺวัง, -คฺวั่ง, -คฺว่าง, -คฺว้าง
ก. หมุนคว้างจนใจหวิว ๆ, อาการที่จิตใจรู้สึกหวาดหวิว; ใช้โดยปริยายว่า เวิ้งว้าง, กว้างใหญ่, น่ากลัว, เช่น สาครควิวคว่าง, โบราณเขียนเป็น ควิวคว่งง ก็มี เช่น สมุทรพิศารลิว ควิวคว่งง แลนา. (กำสรวล).
- วิ คำนำหน้าศัพท์ แปลว่า วิเศษ, แจ้ง, ต่าง, เช่น วิสุทธิ วิเทศ. ( ป. , ส. ).
- วิว n. ลักษณะภูมิประเทศที่ปรากฏเห็นตามธรรมชาติ , ชื่อพ้อง: ทิวทัศน์ ตัวอย่างการใช้:
- คว้า คฺว้า ก. ยื่นมือไปจับหรือฉวยมาโดยเร็ว, ลักษณะที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ศัพท์นี้ไปคว้ามาจากไหน;
- คว้าง คฺว้าง ว. อาการที่หมุนหรือลอยไปตามกระแสลมและน้ำเป็นต้นอย่างไม่มีจุดหมายหรือไม่มีที่ยึดเหนี่ยว เช่น ลอยคว้าง หมุนคว้าง;
- ว้า ๑ อ. คำที่เปล่งออกมาเมื่อรู้สึกไม่พอใจหรือผิดจากที่คาดไว้เป็นต้น. ว. คำออกเสียงลงท้ายประโยคแสดงความสงสัยหรือปลอบใจเป็นต้น เช่น หายไปไหนว้า
- ว้าง ว. เปล่า, ว่าง.
- ควิวคว่าง -คฺวัง, -คฺวั่ง, -คฺว่าง, -คฺว้าง ก. หมุนคว้างจนใจหวิว ๆ, อาการที่จิตใจรู้สึกหวาดหวิว; ใช้โดยปริยายว่า เวิ้งว้าง, กว้างใหญ่, น่ากลัว, เช่น สาครควิวคว่าง, โบราณเขียนเป็น ควิวคว่งง ก็มี เช่น สมุทรพิศา
- ควิวควัง -คฺวัง, -คฺวั่ง, -คฺว่าง, -คฺว้าง ก. หมุนคว้างจนใจหวิว ๆ, อาการที่จิตใจรู้สึกหวาดหวิว; ใช้โดยปริยายว่า เวิ้งว้าง, กว้างใหญ่, น่ากลัว, เช่น สาครควิวคว่าง, โบราณเขียนเป็น ควิวคว่งง ก็มี เช่น สมุทรพิศา
- ควิวควั่ง -คฺวัง, -คฺวั่ง, -คฺว่าง, -คฺว้าง ก. หมุนคว้างจนใจหวิว ๆ, อาการที่จิตใจรู้สึกหวาดหวิว; ใช้โดยปริยายว่า เวิ้งว้าง, กว้างใหญ่, น่ากลัว, เช่น สาครควิวคว่าง, โบราณเขียนเป็น ควิวคว่งง ก็มี เช่น สมุทรพิศา
- หัวคว่ำ น. ชื่อฝีชนิดหนึ่งที่มีหัวอยู่ข้างใน.
- ข้าวควบ (ถิ่น-พายัพ) น. ข้าวเกรียบใส่น้ำตาลอ้อย มีรสหวานอย่างข้าวเกรียบว่าว.
- วัวควาย คนชั่ว พหูพจน์ของ ox สัตว์จำพวก bos
- ตัวควบคุม n. สิ่งที่คอยกำกับดูแลการทำงานให้อยู่ในขอบเขต ตัวอย่างการใช้: ปัจจุบันมีการใช้คอมพิวเตอร์เป็นตัวควบคุมการติดต่อสื่อสารข้ามสายโทรศัพท์ clf.: ตัว
- ยาวความ ว. ต่อความให้ยืดยาวออกไปโดยไม่จำเป็น เช่น อย่าพูดให้ยาวความ.
- ราวความ น. เนื้อความที่ต่อเนื่อง เช่น เรื่องนี้ยังต้องไปสืบสาวราวความให้ละเอียด.
มือถือ