คันธ- คือ

• คันทะ-
  (แบบ) น. กลิ่น, กลิ่นหอม, เมื่อใช้เป็นส่วนหน้าสมาส แปลว่า หอม. (ป., ส.); ชื่อช้างตระกูล ๑ ใน ๑๐ ตระกูล เรียกว่า คันธหัตถี กายสีไม้กฤษณา มีกลิ่นตัวหอม. (ดู กาฬาวก).

• คัน     ๑ น. แนวดินหรือแนวทรายเป็นต้นที่พูนสูงขึ้นเป็นแนวยาว เช่น คันทราย, แนวดินที่พูนขึ้นมาสำหรับกั้นน้ำ เช่น คันนา คันดิน;
• คันธ     คันทะ- ( แบบ ) น. กลิ่น, กลิ่นหอม, เมื่อใช้เป็นส่วนหน้าสมาส แปลว่า หอม. ( ป. , ส. ); ชื่อช้างตระกูล ๑ ใน ๑๐ ตระกูล เรียกว่า คันธหัตถี
• คันธ์    (แบบ) น. กลิ่น. (ป. คนฺธ).
• คันธกุฎี    น. ชื่อกุฎีที่ประทับของพระพุทธเจ้า เรียกว่า พระคันธกุฎี. (ป.).
• คันธนู    n. สิ่งที่มีลักษณะเป็นแนวยาวโค้งงอได้ ทำด้วยไม้ เป็นต้น สำหรับขึงสิ่งที่มีลักษณะเป็นเส้นระหว่างปลายทั้งสองข้างเพื่อยิงลูกออกไป ชื่อพ้อง: คันศร clf.: คัน
• คันธะ    คันทะ- (แบบ) น. กลิ่น, กลิ่นหอม, เมื่อใช้เป็นส่วนหน้าสมาส แปลว่า หอม. (ป., ส.); ชื่อช้างตระกูล ๑ ใน ๑๐ ตระกูล เรียกว่า คันธหัตถี กายสีไม้กฤษณา มีกลิ่นตัวหอม. (ดู กาฬาวก).
• ยุคันธร    น. ยุคนธร. (ป.). (ดู ยุคนธร).
• ยุคุนธร    น. ยุคนธร. (ดู ยุคนธร).
• สุคันธ์    สุคนทะ- น. กลิ่นหอม; เครื่องหอม, ราชาศัพท์ใช้ว่า เครื่องพระสุคนธ์. (ป., ส.).
• หริคันธ์    หะริคัน, หะริจัน น. จันทน์แดง. (ป., ส.).
• คู่ผสมพันธุ์    คู่แต่งงาน
• คําสันธาน    คําเชื่อม ตัวเชื่อม สันธาน
• สุคันธรส    น. กลิ่นหอม, ของหอม, เครื่องหอม.
• คันธมาทน์    ว. ที่มีกลิ่นหอมทำให้สัตว์มัวเมา. น. ชื่อภูเขา เรียกว่า ภูเขาคันธมาทน์ คือ ภูเขาผาหอม. (ป., ส.).
• คําประพันธ์    ร้อยกรอง บทกวี โคลงกลอน กลอน คํากลอน กาพย์ ฉันท์ โคลง กวีนิพนธ์